Sarmatyzm: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m zgodnie z zaleceniami -w:, formatowanie automatyczne |
przeniesienie cytatów |
||
Linia 1:
[[Plik:Stanislaw Antoni Szczuka (1652 1654-1710).jpg|mały|Szlachcic polski w reprezentacyjnym czerwonym kontuszu - tradycyjnym sarmackim stroju.]]
'''[[w:Sarmatyzm|Sarmatyzm]]''' – barokowa formacja kulturowa dominująca w Rzeczypospolitej Obojga Narodów od XVI do XVIII wieku, mająca u swoich podstaw mit o pochodzeniu szlachty polskiej od starożytnych Sarmatów.
* Człowiek, który potrafi mówić po łacinie, może odbyć podróż z jednego końca Polski na drugi z taką łatwością, jak gdyby urodził się w tym kraju. Mój Boże! Cóż by uczynił dżentelmen, któremu by przyszło podróżować po Anglii, a który nie znałby żadnego języka prócz łaciny (...) Nie mogę się nie użalić nad kondycją takowego podróżnika.
** Autor: [[Daniel Defoe]]
** Opis: w 1728 r.
** Źródło: [[Norman Davies]] ''Boże Igrzysko'', Kraków 2000.
* Ewa pochodzi z polskiego „dziewa”, Abraham z „obran”, Absalom z „obrzezan”.(...) W raju mówiono po słowiańsku, a słowa Ezechiela jasno pokazują, że ma jednak Polska prawo Boże na wszystkę Azyją, Afrykę i Europę, które przed Sądem Bożym znowu będzie utwierdzone...
** Źródło: [[Wojciech Dembołęcki]], ''Wywód jedynowłasnego państwa świata, że najstarodawniejsze w Europie Królestwo Polskie lubo scytyjskie samo tylko na świecie ma prawdziwe sukcesory'', 1633 r.
Linia 48 ⟶ 53:
** Źródło: [[Henryk Rzewuski]], ''Listopad, romans historyczny'', Wilno 1840.
** Zobacz też: [[cywilizacja]]
* Wenecja i Polska to dwa kraje szczególne, w których pojęcie szlachectwa z urodzenia doprowadzono w tym czasie do najwyższej, a najbardziej śmiesznej krańcowości.
** Autor: [[Daniel Defoe]]
** Opis: w 1728 r.
* W Polsce próżność ona płynąca ze szlachetnego urodzenia doprowadzona bywa do tak przeogromnej ekstrawagancji, iż samo już imię szlachcica oraz tytuł starosty, wojewody lub kasztelana przynosi mu wyższość nad wszystkimi wasalami jako też i prostym ludem; większą nieporównanie od tej, jaką cieszy się król lub cesarz, władzę nad nimi bardziej absolutną i możność większego ich unieszczęśliwiania niźli nieszczęście poddanych Grand Seigniora lub chana Tatarów, tak iż depcą lud uboższy jakoby psów, a także często ich mordują, kiedy zaś to uczynią, nikomu z owego postępku nie muszą zdawać sprawy (...)
** Autor: [[Daniel Defoe]]
** Opis: w 1728 r.
** Źródło: [[Norman Davies]] ''Boże Igrzysko'', Kraków 2000.
* W żadnym wypadku nie można sarmackich strojów traktować jako maskarady.
| |||