Adam Ferency: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
uzupełnienie
Alessia (dyskusja | edycje)
m zobacz też
Linia 13:
* Jak wytłumaczyć, dlaczego kogoś kochamy? Kiedy próbujemy to werbalizować, chcąc nie chcąc, mimo że jest mowa o czymś nieracjonalnym, uciekamy się do racjonalnych narzędzi. Najczęściej wymieniamy wtedy cechy, które w tej drugiej osobie kochamy. A to przecież nie tylko te cechy sprawiają, że tę osobę kochamy.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31246 Wywiad, 2006]
** Zobacz też: [[miłość]]
 
* Jestem strasznie nieudolny, jeżeli idzie o pisanie. Wszystkie moje próby pisarskie kończyły się katastrofą.
Linia 19 ⟶ 20:
* Kiedy przychodzi nowe pokolenie, to – choć nieprawdą jest, że drąży inne tematy, bo wielkie pytania pozostają zawsze te same – zaczyna używać odmiennej estetyki.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/namawiam.htm „Rzeczpospolita”, 17 marca 2006]
** Zobacz też: [[pokolenie]]
 
* Mam całe mnóstwo wątpliwości co do tego, w jaki sposób gram. Natomiast nie ma specjalnego znaczenia, czy gra się bohatera negatywnego czy pozytywnego. Niezależnie od rodzaju postaci, którą ma się pokazać na ekranie, ma miejsce podobny proces; człowiek (aktor), tak czy siak, próbuje zrozumieć jego racje. Jak je zrozumie, jest w stanie wejść w każdą postać. Za każdym razem chodzi o to samo; żeby dokonać wysiłku zrozumienia swojej postaci.
Linia 38 ⟶ 40:
* W naszych czasach wszystko, co przegadane, szybko nas nuży. Teatr także żąda lapidarności.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aferency2.htm „Rzeczpospolita”, 14 sierpnia 2001]
** Zobacz też: [[lapidarność]], [[teatr]]
 
* Wygląda jak dzieciak, ale kiedy zaczyna mówić, zamienia się w dojrzałego, głębokiego człowieka. Ujął mnie od razu. Po 15 minutach rozmowy byliśmy zakolegowani, a nawet zaprzyjaźnieni. Wiek nic nie utrudniał.