Anna Augustynowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m formatowanie automatyczne |
uzupełnienie, formatowanie automatyczne |
||
Linia 1:
'''[[w:Anna Augustynowicz|Anna Augustynowicz]]''' (ur. 1959) – reżyser, dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie.
* Cała cywilizacja, wszystkie systemy społeczne, które człowiek tworzy, stają się jednocześnie klatką, z którą nieustannie się mocuje
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dswm.htm „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 14 sierpnia 2007]
* Fredro podchodzi do schematu małżeństwa z właściwym sobie poczuciem humoru, zdaje się być świetnym psychologiem. Konstruuje żywe postaci, które wyrażają się zrozumiałym współczesnym językiem.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/lozkan.htm „Rzeczpospolita”, 25 października 2002]
** Zobacz też: [[Aleksander Fredro]]
* Jutro – to perspektywa, „Wesele” odbywa się teraz i Jasiek musi dokonać wyboru, czy skorzysta ze sznura, który mu „się ostał”.
* Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rzaa.htm „Rzeczpospolita”, 21 września 2007]
** Zobacz też: ''[[Wesele]]''
* ''Moralność pani Dulskiej'' jest współczesna – sztuka, która powstała prawie sto lat temu, właściwie się nie zestarzała. Dramat Zapolskiej poddaliśmy próbie skonstruowania żywej przestrzeni pomiędzy bohaterami utworu. Myślę, że Zapolska napisała świetny dramat rodzinny. To jest tekst, który nadaje się do mówienia dla aktora. W nim znajduje ujście aktorska ekspresja. Ten utwór żyje.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aaugustynowicz1.htm „Gazeta Łódzka”, 24 stycznia 2002]
** Zobacz też: ''[[Moralność pani Dulskiej]]''
* Odnoszę wrażenie, że Wyspiański dotyka po prostu jasno problemu zakorzenienia człowieka w kulturze.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wyspianskib.htm „Gazeta Wyborcza”, Lublin, 6 lipca 2005]
* Podczas przedstawienia słychać, co najlepiej 'trafia' w widzów. Albo jest milczenie, które jest gęstym słuchaniem, albo śmiech, albo nerwowe reakcje. Widzów nie wolno traktować jako gorszych czy głupszych niż grono specjalistów. Teatr jest dla wszystkich. Jeżeli działa na poziomie emocji, będzie skuteczny, bo poza wykształceniem i pochodzeniem jesteśmy przecież skonstruowani z emocji. W teatrze nie trzeba wszystkiego rozumieć. Poprzez teatr literacki jesteśmy wprawdzie przyzwyczajeni, by odwoływać się do znaczeń, ale nie wszystkie muszą być przez widza interpretowane. A stopnie trudności tekstów dramatycznych pozostawiam teatrologom.
** Źródło: wywiad dla ''Rzeczpospolitej''
* Poezja w swoim brzmieniu przenosi się poza semantyką, tak samo muzyka. Jest czysta, nienapiętnowana w samej wibracji narodowym ani symbolicznym znaczeniem. Jest ekspresją.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/twwes.htm „Dziennik Teatralny”, Kraków, 12 grudnia 2008]
* Reżyser nie może być interpretatorem własnego przedstawienia.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/lozkan.htm „Rzeczpospolita”, 25 października 2002]
* Teatr może być po nic, ponieważ jest kreacją, sztuką. I nie musi pouczać. Teatr jest po prostu uczynieniem sztuki ze zdolności człowieka do zabawy. Czasem sama zdolność do zabawy pozwala nam dystansować rzeczywistość w której żyjemy, zauważyć, że w tej rzeczywistości odgrywamy role.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dswm.htm „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 14 sierpnia 2007]
** Zobacz też: [[teatr]]
* Teatr nie jest instytucją oświatowo-wychowawczą, jest miejscem, gdzie można próbować włożyć kij w mrowisko.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aaugustynowicz1.htm „Gazeta Łódzka”, 24 stycznia 2002]
* W momencie, kiedy człowiek zaczyna pracę w teatrze to nie do końca zastanawia się nad tym, czym teatr jest w swojej istocie.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dswm.htm „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 14 sierpnia 2007]
* W powieść wchodzimy jak w film, poezję przeżywamy. A każdy dramat domaga się wystawienia w teatrze, choćby dlatego, że didaskalia napisane sto lat temu narzucają nam świat, którego już nie ma, teatr, którego już nie ma (...).
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bycczy.htm „Rzeczpospolita”, 11 grudnia 2003]
* Wszyscy jesteśmy odbiorcami rzeczywistości nas otaczającej.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dswm.htm „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 14 sierpnia 2007]
* Wyrwać się z rytmu chocholego tańca znaczyłoby tyle, co wyrzec się własnego języka: zmienić mentalność. ''Wesele'' pokazuje, że to niemożliwe.
* Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rzaa.htm „Rzeczpospolita”, 21 września 2007]
* Wyspiański jest obdarzony absolutnym słuchem językowym. To poeta o niesłychanej wrażliwości, niesłychanym wyczuleniu na prawdę i fałsz, w brzmieniu ludzkiej mowy. Postaciom się mówi, poecie się słyszy. Dlatego dzieło jest autentyczne, niewysilone.
** Opis: o [[Stanisław Wyspiański|Stanisławie Wyspiańskim]] i ''[[Wesele|Weselu]]''.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/twwes.htm „Dziennik Teatralny”, Kraków, 12 grudnia 2008]
* Wystawiam ten tekst w poczuciu ogromnej ciekawości, jak zabrzmi dzisiaj. Chcę postawić pytanie, w jaki sposób jesteśmy wolni w wolnym kraju, jaka jest kondycja poety i artysty. W przeszłości tekst był realizowany w sposób aluzyjny. Postanowiłam wyrzucić cały wątek narodowowyzwoleńczy, ponieważ stracił aktualność. Konrad mówi, że minęły jego trzy godziny, nasz spektakl będzie trwał dwie.
** Opis: o realizacji dramatu S. Wyspiańskiego ''Wyzwolenie''
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bycczy.htm „Rzeczpospolita”, 11 grudnia 2003]
* Zgodnie z sugestią Wyspiańskiego, „patrząc poprzez obraz” podkrakowskiej chaty, widzimy naszą rzeczywistość. Siebie w przestrzeni, która sięga czasów przedchrześcijańskich, rzutuje w przyszłość, lecz pokazuje „dziś”. ''Wesele'' to pułapka zastawiona na nas.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rzaa.htm „Rzeczpospolita”, 21 września 2007]
| |||