Kraków: Różnice pomiędzy wersjami

▲* Kraków jeszcze nigdy tak jak dziś<br />Nie miał w sobie takiej siły i<br />Może to ten deszcz<br />Może przez tę mgłę<br />Może to mój nastrój<br />Ale w każdej twarzy ciągle<br />Widzę Cię

▲** Autor: [[Myslovitz]] z [[Marek Grechuta|Markiem Grechutą]] i Anawa, ''Kraków''

▲* Zachodnia flota – Śląsk, wschodnia – na Kraków<br />Kraków – dawna stolica Polaków

▲** Autor: [[Kazik]], ''Mars napada''

▲* Kraków ukochanym moim miastem jest<br />Tu przedziwne rzeczy dzieją się<br />Strażak zawsze hejnał gra:<br />Do re mi so tis...<br />Na pocztówce starej widzę siebie sprzed stu lat<br />Jak w cukierni znowu pączka jem<br />Z cukrem pudrem przeszłość miesza się<br />I już bajką jest, traumatyczny sen<br />Lepszy, spokojniejszy dzień tu możesz mieć<br />Tu zabawa na okrągło jest<br />Po podróży dookoła, krajów stu<br />Zawsze wrócę tu – Kraków, Kraków<br />Ratuszowy zegar prawie zawsze chodzi źle<br />Nikt tu czasem nie przejmuje się<br />Nawet kiedy czasy były złe<br />Echo niosło hen, dobroduszny śmiech... Kraków, Kraków<br />w razie czego dla każdego rynek domem jest<br />W gąszczu ulic, w tłumie zgubisz się<br />No i bardzo ważną rzeczą jest<br />Unikalny mikroklimat ludzkich serc, ludzkich serc<br />Nawet teraz możesz spotkać Piotra S.<br />Zresztą możesz spotkać kogo chcesz<br />Raz widziałem szedł ulicą król<br />Zanim cały dwór, wielobarwny tłum... Kraków, Kraków

▲** Autor [[Chłopcy z placu broni]], ''Pocztówka z Krakowa''

▲* Gdy pytasz mnie czym ojczyzna jest – odpowiem,<br />Czyś chociaż raz chodził po rynku w Krakowie,<br />Czyś widział Wawel, komnaty, krużganki<br />Miejsca gdzie przeszłość dodaje ci sił,<br />Z tej historii wielkiej dumnej,<br />Z władzy mocnej i rozumnej,<br />Czerpiesz dzisiaj wiarę, w kraju dobry los,<br />Króla dzwon co kraj przenika,<br />Mowa skargi – wzrok stańczyka,<br />Przeszłość wielka, wzniosła – to ojczyzna twa

▲** Autor [[Marek Grechuta]], ''Ojczyzna''

▲* Na wszystkie moje tęsknoty<br />i na ochoty duszy mej – trzeba mi wielkiej psoty,<br />trzeba mi wielkiej psoty, trzeba mi psoty, hej...<br />Nocnych wypraw pod Kraków, długich rozmów rodaków,<br />wysokonogich lasów i bardzo dużo czasu.

▲** Autor [[Agnieszka Osiecka]], ''Wielka woda''

▲* O, kocham Kraków - bo nie od kamieni<br />przykrości-m doznał - lecz od żywych ludzi,<br />nie zachwieje się we mnie duch ani nie zmieni,<br />ani się zapał we mnie nie ostudzi,<br />to bowiem z Wiary jest, co mi rumieni<br />różanym świtem myśl i co mnie budzi.<br />Im częściej na mnie kamieniem rzucicie,<br />sami złożycie stos -- stanę na szczycie.

▲** Autor [[Stanisław Wyspiański]], ''O, kocham Kraków''

▲* Gdyby nie było Rzymu, tedy by Kraków był Rzymem.

▲** Autor [[przysłowia polskie|przysłowie]]

▲* Gołębiami brukowany Kraków, Gówno ma z tych ptaków.

▲** Autor [[Jan Sztaudynger]]

▲* Uśpione miasto żelaznym dymem<br />wieczne jak Rzym<br />lub Hollywood<br />o świcie<br />kładzie mnie u stóp<br />u sennych jeszcze bram<br />śpią w murach Antyfony<br />ptaki i kadzidła<br />zielenieją na dachach<br />wieki<br />kamienie pragną<br />postaci<br />ciężarne ulice<br />tak wszyscy kochamy<br />to miasto<br />że umieramy dla niego<br />przedwcześnie

▲** Autor [[Józefa Ślusarczyk-Latos]], ''Kraków''

▲* Kraków jest jeden, niepowtarzalny i wyjątkowy jak pekari Wagnera.

▲** Autor [[Natalia Bielawska]], ''American Dream. Niedopowieść''

▲* A czy znasz ty, bracie młody, Te najmilsze dla Polaków Szarej Wisły senne wody I nasz stary, polski Kraków? A czy znasz ty te ulice, Puste w nocy, brudne we dnie, Gdzie się snują eks – szlachcice, Tępiąc smutne dni powszednie? A czy znasz ty te kawiarnie (W całym świecie takich nie ma) Gdzie dzień cały marnie, gwarnie Wałkoni się cud – bohema? Tam wre życie! Kipi, tryska! W dymu chmurze tytoniowej Myśli płoną tam ogniska, Chlebuś piecze się duchowy; Wszystko tylko Duchem żyje, Wszystko tylko Pięknem dyszy; Nigdy ucho tam niczyje Prozy życia nie zasłyszy; Estetyczne rozhowory Rozbrzmiewają od stolików, Sztukę pcha na nowe tory Grono c. k. urzędników; Nic nie mąci głębin myśli, Nic nie przerwie sennych marzeń – Żyjem całkiem niezawiśli Od banalnych kręgów zdarzeń! Niech się fale zjawisk kłębią Gdzieś tam w wielkich stolic wirze – My tu żyjem życia głębią! (Jak robaki w starym syrze...) Niech tam sobie inne nacje Zadzierają nosy w górę – Kraków też ma swoje racje: Swoją własną ma "Kulturę"! Tak więc: chytry jest Germanin, Francuz – sprośny, Włoch – namiętny, A zaś każdy krakowianin: G o ł y i i n t e l i g e n t n y. * * * Niech tam Paryż krocie trawi Na dmimądy i metresy; Krakowianin się nie bawi W takie głupie interesy. Nad gorączką manny złotej On zwycięstwo odniósł walne; Nowe puścił w kurs banknoty: G o ł o – i n t e l e k t u a l n e. Całą siłą swej sugestii Wytłumaczył zacnej Polsce, Że wśród wszystkich męskich bestii DUSZĘ – mają tylko golce. Uwierzyło biedne kurczę W ewangelię tę ubóstwa; Opływają duchy twórcze W gratisowe cudzołóstwa; Wszystko wietrzy za nierządem, O przystępnej marzy frajdzie: Z estetycznym płynąc prądem Każdy jakieś łóżko znajdzie; Sztuki esy i floresy Tak szalony mają popyt, Że nie starczy na karesy Pegazowi czterech kopyt; Żądza "stylu" ogarnęła Rozwydrzony damski światek, Więc kaplice i muzea Pełnią funkcję separatek; Bez szampitra i kolacji Wykpisz, bracie, się z romansu: I czyż wielbić nie mam racji Krakowskiego Renesansu? * * * Sztuka różne ma sposoby, By dać szczęście swoim synom: Więc stworzyła żeńskie snoby Na pożytek kabotynom. Mieszczaneczka żyła sobie Pielęgnując białe sadło, Naraz na nią, jak w chorobie, Objawienie Sztuki padło. Męczy, dręczy z dobrej woli Swego móżdżku biedne centra, Na czworakach się gramoli Na kultury wyższe piętra. Wspólna korzyść z takich histerycznych zachceń wypaść może: "Czystą sztukę" ma filister, A kabotyn – s t ó ł i ł o ż e... * * * Siedzi dziewczę z literatem (Ledwie go oczami nie zji), Upojone surogatem I koniaku, i poezji. On jej szepta coś do uszek, I n t e l e k t e m praży z bliska: I – straci dziewczę wianuszek, Ale "światopogląd" zyska! W przykrą jawę sen się zmienia, Milknie śpiewne duszy granie – Dziewczę szuka WYZWOLENIA, Znajdzie tylko rozwiązanie...

▲** Autor [[Tadeusz Boy-Żeleński]], ''Pieśń o ziemi naszej''