Wersja z 10:12, 12 paź 2008 edytuj Prasuk historyk (dyskusja \| edycje) 664 edycje + grafika ← poprzednia edycja		Wersja z 17:27, 15 maj 2009 edytuj anuluj edycję Alessia (dyskusja \| edycje) 128 610 edycji m uzupełnienie, formatowanie automatyczne następna edycja →
Linia 1: [[~~Grafika~~Plik:Zel Boy1.jpg\|thumb\|popiersie Tadeusza Boya-Żeleńskiego]] '''[[w:Tadeusz Boy-Żeleński\|Tadeusz Boy-Żeleński]]''' (1874–1941), – polski pisarz i publicysta ==Dzieła== Linia 12: Źródło: ''Słówka – Dziadzio'' Zobacz też: [[ojciec]], [[matka]] * Pełna wrzasku ziemia polska<br />Od Czikago do Tobolska. * Takie ma kobieta szanse,<br />Gdy się z wieszczem wda w romanse.<br />A niech która się odważy<br />Zerwać nici tych szantaży,<br />Śluza przekleństwa się otwiera:<br />~~"Puchu~~„Puchu ~~marny"~~marny” ''et cetera''!▼ ** Źródło: ''Słówka – Replika kobiety polskiej''▼ * Z kobietami trzeba twardo,<br />A nie cackać się z pulardą. Linia 19 ⟶ 24: * Z tym największy jest ambaras,<br />Żeby dwoje chciało naraz ** Źródło: ''Słówka – Tetralogia z kajetu pensjonarki'' ▲* Takie ma kobieta szanse,<br />Gdy się z wieszczem wda w romanse.<br />A niech która się odważy<br />Zerwać nici tych szantaży,<br />Śluza przekleństwa się otwiera:<br />"Puchu marny" ''et cetera''! ▲** Źródło: ''Słówka – Replika kobiety polskiej'' ==Pisma== Linia 29 ⟶ 31: ==Inne== * Atrament jest jak kanapa, kto go raz pokosztuje, ten do niego wraca * Czysta wariacja ta demokracja. * Dawniej ludzie mniej mieli kultury lecz byli szczersi. * Każdy człowiek staje się pajacem byle go pociągnąć za odpowiednią nitkę. * Może dupa nareszcie<br />Oczyści atmosferę. * Nic się tak nie powtarza jak ekscentryczność i oryginalność. * Nie jestem ani satyrykiem, ani ''humorystą'', te etykietki są mi bardzo niemiłe, jestem (...) czystej krwi błaznem i nie widzę innego odcienia na wyrażenie swego temperamentu literackiego. Linia 41 ⟶ 49: Źródło: ''Moje wyznania'' (''Mes confessions'', odczyt wygłoszony na Sorbonie w 1927 roku, tłum. Tomasz Stróżyński: ''Pracowite błazeństwo. O przekładach Tadeusza Żeleńskiego (Boya)'', ''Akcent'' numer 2–3, 1991 Opis: Tadeusz Żeleński o [[Paryż]]u * Życie ludzkie na pozór to zwykły kawał, lecz on nie jest tak prosty, jak by się zdawał. ==O przekładach Boya-Żeleńskiego== * ''- – Jak to się stało, że została pani tłumaczką?''<br />-– (...) Nauczyłam się tłumaczyć na Boyu-Żeleńskim. Czytałem całe stronice jego tłumaczeń z różnych epok -– od XV do XIX wieku. To, co zrobił Boy, nie ma odpowiednika w świecie. On stworzył francuską literaturę dla Polski. W sposób doskonały.<br />Od Boya nauczyłam się rzeczy zasadniczej, z której z początku nie śmiałam korzystać: swobody. Nauczyłam się, że dosłowność jest śmiercią każdego tłumaczenia, a nawet każdego tekstu. Nie mogę przecież opisać tej firanki dokładnie taką, jaką ona jest. Mogę ją tylko opisać w przybliżeniu.<br />''(...)''<br />''- – Czy porównywała pani tłumaczenia Boya z oryginałami?''<br />-– Nigdy, tylko zdarzało mi się wiedzieć, jak to brzmi po francusku. On tłumaczył wielkich pisarzy z największą swobodą, bez cienia dosłowności. Ale to jednocześnie było dosłowne, tzn. w jego tłumaczeniach nigdy nie ma niczego, co by wychodziło poza intencje autora.<br />Odkryłam kiedyś, że jeśli on nie może zmieścić dwóch przymiotników w zdaniu na górnej połowie stronicy, to daje je w dolnej połowie przy innym zdaniu. Żeby zachować rytm, którego chciał pisarz. Trochę inaczej, ale jednak zachować. Rytm pisarza, który chciał określić coś dwoma przymiotnikami.<br />Zrobiło to na mnie wielkie wrażenie.. ** Autor: [[Joanna Guze]], za: wywiad z Joanną Guze opublikowany w Gazecie Wyborczej; rozmawiał [[w:Jacek Szczerba\|Jacek Szczerba]]. Źródło: http://www.textum.pl/tlumaczenia/portal_tlumaczy/informacje/tlumaczenia_literackie/artykuly/wywiad_guze. html * Książką niechlujną i sprośną tak, że najśmielsze nowele [[Boccaccio\|Boccaccia]] są wobec niej ideałem czystości, uraczył nas Boy w swoim ordynarnym przekładzie. Ordynarnym – nie możemy cofnąć tego słowa. Tłumaczył bowiem polszczyzną XVI w. istotnie wdzięczną i poprawną, dopóki nie natrafił na jakiś termin skatologiczny. Lecz wtedy, wbrew nawet prawdzie historyczno – językowej, pomagał sobie najbardziej wstrętnymi nowotworami, pomagał zuchwale, by uwypuklić pornografię brantomową. Autor: prof. A. Fisher, za: Tomasz Stróżyński, ''Pracowite błazeństwo. O przekładach Tadeusza Żeleńskiego (Boya), ''Akcent'' numer 2–3, 1991 Opis: o ''Żywotach pań swowolnych'' Brantôme Linia 54 ⟶ 64: ~~[[Kategoria~~{{DEFAULTSORT:~~Polscy publicyści\|~~Boy-Żeleński, Tadeusz]]}} [[Kategoria:Polscy ~~pisarze\|Boy-Żeleński, Tadeusz~~publicyści]] [[Kategoria:Polscy ~~tłumacze\|Boy-Żeleński, Tadeusz~~pisarze]] [[Kategoria:Polscy tłumacze]]

Tadeusz Boy-Żeleński: Różnice pomiędzy wersjami