Kultura polityczna: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
uściślenie opisu |
w Polsce nie ma już świętości,,, |
||
Linia 1:
'''[[w:Kultura polityczna|Kultura polityczna]]''' – całokształt indywidualnych postaw politycznych członków danego społeczeństwa. Postawy te są wyrazem uznawanych wartości, odnoszących się przede wszystkim do systemu władzy państwowej.
* ... możemy uznać za parafian ludzi, którzy wcale nie zdają sobie sprawy z narodowych systemów politycznych lub w małym stopniu są ich świadomi. Podległymi są ludzie zorientowani na wpływy, jakie mogą mieć na ich życie wyjścia systemu politycznego takie jak korzyści i tak dalej, ale nie są zorientowani na uczestnictwo w strukturach wejściowych. Uczestniczącymi są jednostki zorientowane na struktury i procesy wejściowe oraz angażujące się lub widzące możliwość swego zaangażowania się w artykulacji wymagań i w podejmowaniu decyzji.
** Opis: parafianie - podlegli - uczestniczący jako trzy typy kultury politycznej
** Autorzy: G.A. Almond i S. Verba, ''The Civic Culture'', Princeton 1963, strona 17 i następne, za: Kazimierz Opałek, Zagadnienia teorii prawa i teorii polityki, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1983, strona 300.
* W Polsce nie ma już żadnych świętości, które łączą, a nie dzielą. Tylko Jan Paweł II był w stanie połączyć Polaków, choć i jego słowa często sobie nadinterpretowano do własnych celów. Ale rzeczywiście był jedyną osobą, która wersyfikowała znaczenie takich pojęć jak solidarność, jedność, wspólnota. Jego odejście pozbawiło Polaków nie tylko papieża, autorytetu, przywódcy, ale także poczucia wspólnoty. Po jego śmierci często mówiono - zostaliśmy sami. Tak, sami i na dodatek trwale podzieleni.
** Autor: [[w:Katarzyna Kolenda-Zaleska|Katarzyna Kolenda-Zaleska]], polska dziennikarka
** Opis: o zamieszaniu politycznym wokół obchodów 20-lecia obalenia komunistycznej władzy
** Źródło: Katarzyna Kolenda-Zalewska, Nie ma świętości, ''Gazeta Wyborcza'', 12 maja 2009
** Zobacz też: [[Jan Paweł II]]
[[Kategoria:Polityka]]
| |||