Stanisław Wielgus: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Postmodernizm jest buntem przeciw autorytetowi rozumu i każdej religii, o ile ta ośmiela się stawiać jakieś wymagania, nakazy i zakazy. Akceptuje tylko te religie, które nie głoszą żadnych norm moralnych i żadnych prawd wiary, a odrzucają wiarę w piekło, w istnienie szatana, oraz jakąkolwiek odpowiedzialność człowieka za czyny.

 

* Zadaniem Kościoła jest kochać człowieka dla niego samego, a nie dla jakichś pragmatycznych celów, jak to robią różne partie polityczne i różne ideologie, traktujące niejednokrotnie człowieka jako narzędzie w walce o władzę, stanowiska i pieniądze.

 

* Przykazania Boże nie są zbiorem samowolnie przez Boga narzuconych człowiekowi zakazów i nakazów. Przykazania te są ostoją człowieka i ratunkiem dla ludzkiej cywilizacji. Można je porównać do przepisów ruchu drogowego, bez przestrzegania których poruszanie się po drodze kończy się szybko i tragicznie.

 

* W wielu krajach, dawniej katolickich, przekonania chrześcijan, a zwłaszcza katolików, przestają mieć, często w odróżnieniu od przekonań wyznawców innych religii, jakiekolwiek znaczenie w kształtowaniu się prawodawstwa i życia publicznego.

 

* Chrystus znał dobrze ludzką naturę i wiedział, że sam człowiek, pozbawiony opieki duchowej, jest zbyt słaby, aby zrozumieć nauką Bożą zawartą w Piśmie Świętym. Dlatego ustanowił nauczycielski urząd Kościoła, który ma strzec depozytu wiary i właściwie go wykładać.

 

* To chrześcijaństwo, o czym się w zasadzie nie wspomina, stworzyło warunki dla zaistnienia nowożytnej nauki i technologii.

 

* Owe słowa, że umarł Bóg, powtarzane są przez wieki przez różnych ateistów – uczonych i nieuczonych, inteligentów i prostaków. Wypowiadali je Hegel, Nietzsche, Marks, Engels, Lenin, Stalin. Te słowa słyszymy także dziś z ust różnego rodzaju libertynów i spadkobierców lewackich idei – marksizmu, trockizmu, maoizmu itp.

 

* Hasła rewolucji francuskiej przejęły inne rewolucje, poczynając od bolszewickiej, a na rewolcie studenckiej, która miała miejsce w Europie Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku kończąc.[...] Podobnie jak rewolucjoniści osiemnastowieczni, oni wołali podobnie: Precz ze wszystkim co nas niszczy, a więc przez z państwem, policją, szkołą, uniwersytetem, religią, chrześcijańską moralnością i z wszystkimi autorytetami.

 

* Mamy nareszcie wolność, demokrację i niepodległość. Nie zmarnujmy jednak tych wielkich darów.[...] Nie bądźmy bezradni wobec panoszącego się wokół zła, wyrażającego się w przemocy, pijaństwie, narkotykach, bandyckich napadach, kradzieżach, w oszustwach, w rozpowszechnianej pornografii i rozpuście, a także w wulgarnym języku używanym dzś powszechnie i bez zahamowań już nie tylko w środowiskach zdegradowanych moralnie, lecz także przez matki i ojców chrześcijańskich rodzin, przez młodzież szkolną, a nawet przez przedszkolne dzieci.

 

* Kościół jest tolerowany jako instytucja socjalna zajmująca się biednymi, uzależnionymi od nałogów. Co innego zaś, gdy przypomina o śmierci, sprzeciwia się prawodawstwu, broniąc najbardziej bezbronnych, występując przeciwko rozwodom.

 

* Nie ma dla chrześcijanina ważniejszej prawdy od zmartwychwstania Chrystusa. Kto tej prawdy nie przyjmuje, nie jest chrześcijaninem.

 

* Ci nieszczęśliwi ludzie, którzy porzucają Chrystusa i ulegają pokusom, szybko się rozczarowują. Ich życie staje się męką [...]. Ale nawet taki najbardziej zagubiony i dotknięty przez zło człowiek, dopóki tylko żyje, może wrócić do Chrystusa.

 

* Nie da się przejść przez życie nie dźwigając krzyża swoich problemów i słabości. Kłamstwem jest rozpowszechniana przez współczesną płytką kulturę i wszechobecną reklamę, teza, że świat jest tylko dla młodych, zdrowych, pięknych, sprawnych fizycznie, bogatych i bezmyślnie pewnych siebie. Na świecie nieporównywalnie więcej jest ludzi chorych, niepięknych, ubogich, cierpiących głód, prześladowanych i zagubionych.

 

 

* Jest Polska nowych pogan, dla których jedynym celem życia jest zysk, zbawieniem rynek, świątynią supermarket, a jedynym bogiem, którego adorują i dla którego gotowi są wszystko poświęcić – pieniądz – ale większa jest Polska tych ludzi, którzy codziennym życiem świadczą o swojej wierze w Boga, który jest Miłością i Prawdą.

 

* Wbrew wszelkim ateistycznym i materialistycznym koncepcjom, trzeba głośno wołać do całego świata [...], że człowiek nie jest tylko skazanym nieodwołalnie na wieczną śmierć zwyczajnym zwierzęciem.

 

* Chrystus przyszedł na świat w Betlejem, aby dać nam szansę na zbawienie [...]. Nie zastępujmy Go kultem pieniądza, władzy i ludzkiej pychy.

 

* Szatan jest małpą Pana Boga. Wszystko czyni Mu na przekór. Zamiast dobra wprowadza zło, zamiast ładu – chaos, zamiast miłości – nienawiść, zamiast pokoju – wojnę, zamiast prawdy – kłamstwo, zamiast zgody – kłótnię, zamiast jedności – rozdział i rozproszenie, zamiast obiecywanej ciągle całkowitej wolności – anarchię moralną, która przynosi najgorsze zniewolenie.

 

* W dzisiejsze kapłańskie święto pragnę wam podziękować za waszą wierną służbę Chrystusowi. Za znój i trud ponoszony każdego dnia. Za wielką pracę dla Królestwa Bożego. Często niezauważalną przez nikogo. Bardzo dyskretną. Wytrwałą. Twórczą. Niejednokrotnie zroszoną łzami, które widzi tylko Bóg. Zmagającą się z oporem środowiska ulegającego duchowi czasu.

 

* Musimy mieć świadomość, że nasza ojczyzna, nasz naród, nasza kultura narodowa jest zakorzeniona w chrześcijaństwie, w łacińskiej cywilizacji europejskiej. Stamtąd jesteśmy, to jest nasza ojczyzna duchowa.

 

* Podnieśmy bunt przeciw Bogu! Zawołał kilka dni temu zdominowany przez ateistów Konwent Europejski, który ze swojego projektu preambuły do przyszłej konstytucji Unii Europejskiej wyrzucił jakąkolwiek wzmiankę o chrześcijaństwie [...]. W zamian za to Konwent ten wprowadził do preambuły prądy filozoficzne oświecenia, o których dobrze wiemy, że w swojej ateistycznej postaci stały się narzędziem zwalczającej chrześcijaństwo, czasem bardzo krwawo, ideologii faszystowskiej i komunistycznej.

 

 

* Jak wyjaśnić zawziętość z jaką masoni, feministki, tzw. zieloni i liberalni ateiści, atakują nienarodzone życie, domagając się aborcji [...] i eutanazji? [...] Jest rzeczą paradoksalną, że te same ruchy i ci sami ludzie [...] z olbrzymim zaangażowaniem bronią przed karą śmierci najgorszych bandytów i zbrodniarzy. Bez zmrużenia oka namawiając do uśmiercania milionów nienarodzonych dzieci, jednocześnie organizują wielotysięczne protesty, z zaangażowaniem olbrzymich środków, w obronie lisów, wilków, wróbli, sów, czy gawronów.

 

* Polska pobożność maryjna to nie naiwny, romantyczny, pozbawiony rozumu sentymentalizm. Polska pobożność maryjna to ogromna siła naszego narodu, to olbrzymia energia zmieniająca jego historię. Kult Matki Najświętszej nie jest ubóstwem intelektualnym. To wielka mądrość i wielka moc dzieci Bożych.

 

* Trudno jest wprost ocenić olbrzymie dobro, które ma do zawdzięczenia naród polski Janowi Pawłowi II. To on rozsławił Polskę na cały świat. To on jest naszą największą dumą, największym Polakiem w całej naszej historii.

 

* Patriotyzm to umiłowanie własnej Ojczyzny, na którą składa się i rodzinna ziemia, i wytworzona na tej ziemi przez naród kultura, i cała jego tradycja, i pacierz przed obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, i melodia języka ojczystego, i ukochany nad wszystkie inne krajobraz, i rodzinny dom, i pamięć o ojczystych dziejach, i chwytająca ze serce matczyna kołysanka, i groby przodków, i cudowna poezja polskich romantyków, i prastara pieśń „Bogurodzica”, i polonez A – dur Szopena, i „Pożegnanie Ojczyzny” Ogińskiego, i niezliczona ilość innych zaszczepionych na zawsze w duszy Polaka wspomnień, przeżyć, uczuć, przekonań i głębokich umiłowań.

 

* Tylko jeden Bóg wie, ile osób traci wiarę w Boga, a może i życie wieczne, z powodu różnych grzechów i niekompetencji kapłanów.

 

* Chrześcijańska wiara religijna nie upokarza człowieka. Nie jest ona bynajmniej czymś nierozumnym. Przeciwnie. Wiara chrześcijańska wspomaga rozum, w jego drodze do prawdy.

 

* Agresywne rydwany neomarksistowskich, zrodzonych w sześćdziesiątych latach XX wieku, teorii wychowawczych, sieją zniszczenie w edukacji, pozbawianej jakiegokolwiek ładu etycznego. Równają one ze sobą – dobro i zło, podłość i szlachetność, prawdę i fałsz, zboczenie i cnotę – prowadząc w ten sposób rzesze młodych ludzi do kompletnego chaosu moralnego i łamiąc bezwzględnym atakiem politycznym i medialnym tych ludzi, którzy buntują się jeszcze przeciw totalitaryzmowi ateistycznego libertynizmu, dążącego konsekwentnie do zastąpienia w życiu i świadomości Europejczyków etosu judeochrześcijańskiego tak zwaną „poprawnością polityczną”, z jej kompletnym relatywizmem etycznym, egoistycznym hiperindywidualizmem, krańcowym hedonizmem i ścigającym zawzięcie jakiekolwiek ślady patriotyzmu kosmopolityzmem.

 

* Umacniając się w strukturach Unii Europejskiej nie miejmy kompleksów. Nie traktujmy naszych sąsiadów jako przewyższających nas niebotycznie nauczycieli wszelkich wartości. Owszem, bądźmy skromni i uczmy się od nich sprawności ekonomicznej oraz tego wszystkiego, w czym nad nami praktycznie górują, ale nie naśladujmy ślepo ich ułomności i wad, których im także nie brakuje.

 

* Nie ma nic gorszego dla chrześcijaństwa jak źli chrześcijanie.

 

* Kościół wbrew całemu pogańskiemu światu mówił o wielkiej, równej we wszystkim z mężczyzną godności kobiety; mówił o największej spośród wszystkich ludzi godności Matki Najświętszej. To Kościół, a nie kto inny, nie takie czy inne sufrażystki czy feministki, przez wieki bronił kobiety i jej godności i czyni to także dziś. Dlatego stawiane publicznie przez niektóre osoby zarzuty przeciw Kościołowi, że bierze udział w praktykowaniu przemocy nad kobietą, jest oszczerstwem, ignorancją historyczną i wyrazem złej woli.

 

* Jest wielu chrześcijan, nawet o wykształceniu uniwersyteckim, o wybitnej wiedzy świeckiej i wysokiej kulturze humanistycznej, którzy nie posiadają żadnej prawie kultury religijnej. Niektórzy pozostali ze swoją wiedzą religijną na poziomie resztek swoich wiadomości religijnych, niezapomnianych jeszcze z czasów dziecięcych i odpowiadających tylko świadomości dziecka.

 

* Jan Paweł II żył jak Chrystus i umarł jak Chrystus. Dlatego dziś czci go cały świat.

 

* Pochodzące z poduszczenia odwiecznego kłamcy paradoksy spotykamy co krok. Społeczeństwa europejskie nadal w 80 procentach przyznające się do chrześcijaństwa, demokratycznie wybierają w ostatnich dziesiątkach lat do władzy wojujących ateistów, masonów i ewidentnych wrogów chrześcijaństwa, którzy uczynili wszystko, co możliwe, by z projektu konstytucji europejskiej wyrzucić Boga i wszelką wzmiankę o chrześcijaństwie. Którzy z prawdziwie inkwizytorską agresją napadają na członków Parlamentu Europejskiego ośmielających się przyznać do przekonań chrześcijańskich, eliminując ich z ważniejszych stanowisk. Którzy mając większość w swoich parlamentach, a w konsekwencji decydujący wpływ na ustawodawstwo swoich krajów, demokratycznie skazują na śmierć miliony nienarodzonych, tak jak ongiś w swoistym plebiscycie, faryzeusze i zależny od nich tłum, skazali demokratycznie na śmierć Chrystusa, a uwolnili terrorystę Barabasza.

 

* Jesteśmy zobowiązani do budowania cywilizacji miłości. Takiej, w której człowiek jest celem, a nie środkiem. Takiej, która uznaje tylko taką gospodarkę rynkową, która pochyla się nad najbardziej potrzebującymi.

 

* Kościół jest dziełem Bożym, a nie ludzkim, ale Pan Bóg czeka na pomoc każdego z nas. Dla odrodzenia moralnego świata potrzebuje naszej głębokiej wiary, naszej miłości, naszej dobroci i naszej wierności korzeniom chrześcijańskim.

 

* Nie będziemy świętymi, jeśli lekceważyć będziemy codzienne obowiązki: macierzyńskie, ojcowskie, zakonne czy kapłańskie.

 

* Nie dajmy się podzielić, mimo, że różnimy się poglądami politycznymi, społecznymi, gospodarczymi. Mamy prawo się różnić. Różnijmy się z szacunkiem, przestańmy obrzucać obelgami tych, którzy mają inną wizję rozwoju Polski. Nawet u tych, z którymi wiele nas różni, spróbujmy odszukać to, co dobre i wartościowe.

 

* Jeśli ktoś nie zna prawdziwego Pana Boga, to gotów jest uwierzyć w byle co.

 

* Życie każdego chrześcijanina ma być dostrzegalną i czytaną przez nasze otoczenie Ewangelią. Ewangelią miłości i życzliwości chrześcijańskiej.

 

* Kościół nikogo nie zmusza, by był katolikiem. Mówi tylko człowiekowi, czego robić nie wolno, jeśli chce się zbawić. Ostrzega, bo po to on jest, ale nikogo do zbawienia zmusić nie może, człowiek jest wolny. Jeśli chce, to ogląda pornografię, czyta wrogie Kościołowi pisma, zapisuje się do nienawidzących go partii, nago manifestuje poparcie dla zdrad małżeńskich. Pamiętajmy: ewangelia nie jest nakazem, tylko propozycją.

 

* Współczesny patriotyzm Polaka w swojej Ojczyźnie nie musi mieć wymiaru militarnego. Dziś powinien mieć przede wszystkim wymiar religijny, społeczny i polityczny. Współczesny polski patriota w jeden zasadniczy sposób może i powinien okazywać swoją miłość do Ojczyzny, a mianowicie winien najlepiej jak potrafi spełniać swoje życiowe obowiązki. Obowiązki stanu i zawodu. Obowiązki ojca, matki, syna, córki, krewnego, przyjaciela, sąsiada, ale także obowiązki swojego zawodu, jaki wykonuje, oraz stanowiska społecznego czy politycznego, na jakie został powołany lub wybrany. Prawdziwym patriotą jest dziś ten, kto czyni dobro i czyni je dobrze, pilnie, uczciwie, najlepiej jak umie. Prawdziwym patriotą jest dziś ten, kto na miarę swoich możliwości, sił, zdolności i talentów, podejmuje na każdym miejscu, na którym postawiła go Opatrzność, wszelkie działania, które mają służyć nie tylko jego osobistym celom, lecz także dobru wspólnemu; które mają służyć nie tylko jego najbliższym i znajomym, lecz także innym ludziom, często całkowicie obcym, za których jest – z uwagi na swoje miejsce w społeczeństwie – odpowiedzialny.

 

* Należy wspierać wszelkie badania naukowe, które mają na celu zapewnienie człowiekowi [...] takiego standardu życia, który jeszcze bardziej odpowiada godności człowieka jako obrazu Bożego, ale nie należy zapominać o tym, że wszelkie ludzkie życie, także to beznadziejnie chore, sparaliżowane i zniekształcone fizycznie, jest wielkim dobrem [...] ponieważ odzwierciedla Chrystusa dźwigającego krzyż, i dlatego zasługuje na szczególną ochronę i opiekę, a nie na zbrodniczą eliminację.

 

* Nie wyrzucajmy Chrystusa z naszego życia. Chrońmy go przez miłość, dobroć, prawość i sprawiedliwość.

 

* Podtrzymuję to, że nie byłem świadomym współpracownikiem Służb Bezpieczeństwa. Nigdy nic nie podpisałem, nigdy nie złożyłem żadnego raportu pisemnego.

** Link zewnętrzny: [http://dziennik.pap.com.pl/index.html?dzial=POL&poddzial=SPN&id_depeszy=20703299 Dziennik Internetowy PAP]

 

 

* Proszę was, uczcie się mówić „nie” wszelkiej postaci zła: narkotykom, nadużywaniu alkoholu, rozpuście, a także wszystkim tym, którzy to zło podsuwają, promują, np. niektórym mediom. Nie wolno wam zamordować Bożego daru w was samych, w sercach rodzin, bliskich, znajomych. Nowa ideologia zła, ideologia przeciwna chrześcijaństwu dąży teraz do opanowania przede wszystkim parlamentów, uniwersytetów i mediów. Doskonale to widać np. po uchwalaniu praw godzących w życie ludzkie lub instytucję małżeństwa czy promowanie w mediach zła, przemocy.

 

* Jako Rektor Uniwersytetu w Lublinie i jako Biskup Płocka, Ekscelencja dał dowód wielkiej pobożności i głębokiej miłości do Chrystusa i do Kościoła.

 

* Arcybiskup Stanisław Wielgus jest intelektualistą mającym olbrzymi autorytet moralny. Jego prace są przykładem autentycznego humanizmu, który nakazuje splatać głęboką wiedzę z autentyczną mądrością. Nic więc dziwnego, że są przesycone nietuzinkowym moralizmem, zwłaszcza gdy broni absolutnego charakteru norm moralnych i przestrzega przed relatywizmem moralnym.

 

* Patrząc na te wydarzenia, trzeba też spojrzeć, z jaką wielką godnością zniósł ks. abp Stanisław tę wielką próbę, tę wielką godzinę. Muszę powiedzieć, że to jest też szkoła, którą wyniósł z Kościoła. Myślę, iż kiedyś może przyjdzie moment, że to do końca będzie... ale ta moc cierpliwości, godności, to, jak ten człowiek się teraz zachowuje, pokazuje, kim on jest. Że to jest człowiek wielki.

 

* Posługa Biskupa Stanisława, który rozstaje się dziś z Kościołem płockim była [...] stałą, zdecydowaną i konsekwentną obroną podstawowych wartości ludzkich i chrześcijańskich; gorącą miłością i wiernością Kościołowi i Ojcu Świętemu [...], optymistycznym przeświadczeniem że dobra w ludziach jest więcej, silną wiarą, która wszystko zwycięża.

 

* Dziś nad arcybiskupem Wielgusem dokonał się sąd. Cóż to za sąd, na podstawie świstków, dokumentów trzeci raz odbijanych? My nie chcemy takich sądów!

 

* Abp Wielgus nie uczynił żadnego zła, nikogo nie oskarżył, a jednak przeżył dużo cierpień. To dzisiaj dla nas refleksja, jeżeli Ojciec Święty kieruje do niego list pełen miłości, to znaczy, że obejmuje całego człowieka w jego egzystencji ludzkiej i boskiej.

 

* Mam jak najgłębszy szacunek dla księdza arcybiskupa Stanisława Wielgusa, tym bardziej że zrobił to, co zrobił, przyznał się, żałował i z własnej inicjatywy, podyktowanej dobrem Kościoła, podporządkował się, jak zapowiadał, Ojcu Świętemu. Za to mu się też należy odrębny szacunek!

 

* W każdym człowieku: w każdym księdzu, w każdej osobie konsekrowanej i w każdej osobie świeckiej starał się dostrzegać przede wszystkim dobro i takiej postawy uczył innych.

 

* To Szef, przy którym jest zaszczytem pełnić powierzoną funkcję. Mądrość Księdza Biskupa, nieprzeciętny talent organizacyjny, umiejętne inicjowanie wielu akcji katechetyczno – duszpasterskich, pozostanie na trwałe w diecezji płockiej i bez wątpienia zapisze się złotymi zgłoskami w naszej mazowieckiej historii.