Walter Schellenberg

funkcjonariusz SS, szef niemieckiego wywiadu

Walter Schellenberg (1910–1952) – niemiecki generał, SS-Brigadeführer, wyższy funkcjonariusz SS, szef wywiadu Sicherheitsdienst (SD).

Walter Schellenberg (ok. 1947)

Wspomnienia (1987) edytuj

(tłum. Tadeusz Rybowski, Krajowa Agencja Wydawnicza, Wrocław 1987, ISBN 8303018434)

  • Canaris zdawał sobie sprawę z sytuacji, ale z fatalizmem niemal orientalnym nie czynił nic, aby się temu wszystkiemu przeciwstawić. Wierzył w przeznaczenie i zezwalał na to, aby jego samego i jego organizację unosił prąd. Pełen złudnych nadziei zaniedbywał swoje obowiązki i nieustannie podróżował z jednego kraju do drugiego, z jednego sektora frontu na inny. Od czasu do czasu podejmował rzeczywiste wysiłki zmierzające do zawiązania konspiracji antyhitlerowskiej, ale w decydujących momentach się wycofywał. Gnębił go niepokój o losy wojny i własne pokrzyżowane plany i nadzieje.
  • Jedyną słabością Heydricha były nienasycone apetyty seksualne. Oddawał się im całkowicie, bez żadnych zahamowań czy zachowania ostrożności, a wystudiowana samokontrola, jaka charakteryzowała go we wszystkim, opuszczała go całkowicie. W końcu zawsze jednak odzyskiwał panowanie nad sobą na tyle, aby zapobiec poważniejszym komplikacjom.
  • Ten człowiek, Himmler, przed obliczem, którego codziennie stawałem, był po Hitlerze najbardziej potężną osobistością w Rzeszy, a jednak nic nie potrafię określić go inaczej niż jako wzorowego niemieckiego nauczyciela. Żadne inne porównanie nie wydaje mi się właściwe. Przypominał nauczyciela, który z drobiazgową dokładnością ocenia wypowiedzi swoich uczniów i za każdą odpowiedź jest skłonny stawiać notę w dzienniku. Cała jego osobowość wyrażała biurokratyczną precyzję, pracowitość i lojalność. Błędem byłoby jednak osądzanie Himmlera na podstawie tej wystudiowanej fasady. Przekonałem się o tym później.
  • Tajemnica, kim byli zamachowcy, pozostała więc nie rozwiązana. Czy znajdowali się w tym kościele? Czy należeli do czeskiego ruchu oporu, a jeśli tak, to do jakiego odłamu tego ruchu? W raporcie po zdobyciu kościoła podkreślano ich fanatyczny opór i pogardę śmierci. Wśród tych stu dwudziestu członków ruchu oporu nie było nikogo, kto by był uprzednio ranny. Nasze śledztwo utknęło na martwym punkcie i na tym właściwie zostało zamknięte.
  • To właśnie intensywność zachowania i sugestywna siła jego osobowości sprawiała wrażenie inteligencji i wiedzy znacznie większej niż przeciętne. W dodatku Hitler miał wyjątkowe zdolności dialektyczne, które umożliwiały mu przekonywanie w dyskusji najbardziej nawet kompetentnych ludzi w różnych dziedzinach życia, co nieraz dawało fatalne skutki. Zbijał ich z tropu tak, że nie potrafili się zdobyć na sprzeciw, a właściwe odpowiedzi przychodziły im do głowy dopiero później.
    • Źródło: s. 91.

Inne edytuj

  • Walter Schellenberg: W obliczu oczekującej kampanii rosyjskiej należało wszelkimi dostępnymi środkami odciążyć zaplecze. Mając to na uwadze, należało wszelkimi środkami łamać każdy przejaw oporu, sprzeciwu. Słyszałem później, że bezwzględne warunki walki sprawiły, iż sięgano po bardzo bezwzględne środki. Znam je tylko ze słyszenia. W walce z partyzantami i wobec ludności cywilnej wielokrotnie uciekano się do rozstrzeliwania.
    Sędzia: W tym także dzieci?
    Walter Schellenberg: Nie słyszałem o tym.