W głowie się nie mieści

W głowie się nie mieści (jęz. Inside Out) – film animowany produkcji amerykańskiej z 2015 roku, w reż. Pete'a Doctera. Autorami scenariusza są Pete Docter, Meg LeFauve i Josh Cooley.

Wypowiedzi postaci edytuj

Gniew edytuj

Co?! Tatuś grozi, że nie będzie deseru? (...) Tak brzydko chcesz sobie ze mną pogrywać? Deseru nie dasz?! Ha, to proszę! Masz tu swoje warzywka! Smacznego! UDŁAW SIĘĘĘ!!!
- Opis: gdy tata Riley pogroził, że Riley nie dostanie deseru, jeśli nie zje brokuł.

Hehehe, i mamy dostęp do całej biblioteki przekleństw! Ten nowy panel dowodzenia rozp... (Strach wciska przycisk, który włącza dźwięk podobny do dźwięku cenzury.)

Strach edytuj

Byliśmy w szkole na golasa i był pieees! Tyłek psa ścigał przód psa i potem był Bing Bong...
- Opis: po obejrzeniu koszmaru Riley, w którym były Riley i Smutek w kostiumie psa.

O nie! My beczymy! NA LEKCJI!

Inni edytuj

Czuję jedzenie. Człowiek ma jedzenie. Brać jedzenie.
- Opis: psie emocje w chwili zobaczenia mężczyzny z pizzą.

Jak tak płaczę, to mi lepiej i przestaje mnie dobijać nieuchronność przemijania.
- Postać: Smutek

Nie mogłam się na nią [Riley] napatrzeć. Riley i ja – tylko we dwie, na zawsze. (Riley zaczyna płakać.) Przez 33 sekundy. (Pojawia się Smutek.)
- Postać: Radość

Tylko zabierz ją na księżyc. Dobrze?
- Postać: Bing Bong

Dialogi edytuj

Radość: Co najbardziej lubisz robić?

Smutek: Tak najbardziej... Lubię bawić się na dworze!

Radość: Fantastycznie! Czyli mamy plażę i praży słoneczko. Jak wtedy, gdy zakopaliśmy tatę w piachu po szyję.

Smutek: A mnie to się bardziej podoba deszcz.

Radość: Deszcz... Deszcz? Ja też kocham deszcz! Można skakać po kałużach, co nie? Albo kupić sobie fajną parasolkę, czasem walnie jakiś piorun!

Smutek: A ja to wolę, jak deszcz spływa nam po pleckach, w kaloszkach pełno wody, jest nam tak strasznie zimno, (zaczyna płakać) że aż mamy dreszcze i nagle wszystko robi się takie smutne i żałosne! (pada na ziemię)

Smutek: Do jakiego właściwie należysz [Bing Bong] gatunku?

Bing Bong: A wiesz co, są różne teorie. Ciało mam z waty cukrowej, a co do kształtów, to jestem trochę kotem, trochę słoniem i delfinem!

Radość: Delfinem?

Bing Bong: (Naśladuje odgłosy delfina i klaszcze dłońmi.) Kiedy Riley miała trzy lata, to wtedy zwierzątka były na topie. Krowa robi „muuu”, koń robi „ihaaa” – w tamtych czasach to był gorący temat.

Radość: Tak, tak, i światło prostsze...

Strach: Hehe, taki widok to ja rozumiem!

Gniew: A Przyjaźnią się rozrasta i otworzyli dział przyjacielskiej sprzeczki!

Smutek: Ja tam lubię romantyczną Wyspę Wampirów...

Odraza: Wyspa Mody... Ooo! Będą ciuszki!

Strach: Wyspa Boysbandów? Oby jej przeszło...

Odraza: Jak zamierzamy się dostać do Minnesoty, co?

Gniew: Wypożyczymy słonia i pojedziemy na słoniu, jasna sprawa!

Strach: A mogę pokierować słoniem?

Gniew: WSIĄDZIEMY DO AUTOBUSU, GŁĄBIE!

Strach: Lista potencjalnych katastrof prawie cała. W najgorszym wypadku ruchome piaski i ciało jej spłonie albo nauczyciel wywoła nas z listy, ale to się raczej nie stanie.

Nauczycielka: Dobra, dzieciaki – mamy nową uczennicę w klasie.

Strach: NIE, TO NIE TAK! Tak na pierwszy ogień?! To się nie dzieje!

Nauczycielka: Riley? Może opowiesz nam troszkę o sobie?

Strach: NIEEEEEEEE!!! Udawajmy, że straciliśmy głos!

Opis: pierwszy dzień Riley w nowej szkole.

Smutek: Tak, optymizm górą. Szkoda, że nie wiem, co to znaczy.

Radość: Okej, może... Spróbuj pomyśleć o czymś zabawnym!

Smutek: O, a pamiętasz ten taki śmieszny film, w którym pies umiera?