Skaza

Skaza – powieść Magdaleny Tulli z 2006 roku.

• Fala goryczy zrodzonej z rozczarowań nigdy nie opada. I gorycz, pod postacią zastarzałej złości, krąży w szerokim obiegu, zatruwając myśli i uczynki.

• Im mniej kto znaczy, tym bardziej jego miłość własna wyda się wszystkim wokół niestosowna.

• Istnieje wyjątek od każdej reguły, więc na reguły liczyć niepodobna.

• Lepiej żyć spokojnie, choć po omacku, i nie mieć pojęcia, w czym się uczestniczy.

• Miłość własna każe ratować się przed banałem i drugorzędnością choć by w pojedynkę, choćby i cudzym kosztem; szukać dla siebie specjalnych środków wyrazu – twardego tonu, drwiącego błysku w oku, wyniosłej pozy – jak zbawienia.

• Nieszczęście łatwiej przyjąć, kiedy jest niepojęte.

• Prawdziwą naturą najwyższej władzy jest jej wieczna nieobecność.

• Służąca jest służącą, żona żoną, koniec, kropka. To strój stwarza postać, to on bierze ją w posiadanie, nigdy odwrotnie.

• Zajrzawszy w pustkę własnego losu, trudno brnąć dalej.