Onomatopeja
figura retoryczna
Onomatopeja – figura retoryczna, takie dobieranie wyrazów (istniejących w mowie lub neologizmów albo glosolalii), aby naśladowały one swym brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany przedmiot; inaczej: dźwiękonaśladownictwo, harmonia naśladowcza, wyraz dźwiękonaśladowczy.
- I drżymy. Dygot –
Wiatru łopot,
Łoskot kanonad,
Chlupot łopat –
Wszystko w czeluściach tej ogromnej trąby,
Którą rozdyma krzyczący listopad.- Autor: Stanisław Grochowiak, Listopad
- Opis: przykład użycia wyrazów istniejących w języku polskim w celu naśladowania dźwięków.
- Na to wróbel zaterlikał:
„(...) Ćwir ćwir świrk!
Świr świr ćwirk!
Tu nie teatr
Ani cyrk!”- Autor: Julian Tuwim, Ptasie radio
- Opis: użycie wyrazów dźwiękonaśladowczych w celu imitowania języka ptaków.
- Tkacze tkają łatki tkanin
w tkalni skacze tkacka dratwa,
furkot, terkot, gra im w krtani,
zatkał tkanki i pogmatwał.- Autor: Juliusz Grot, Tkacze
- Opis: użycie wyrazów dźwiękonaśladowczych w celu imitowania pracy maszyny tkackiej