Olimpias

Olimpias (ok. 375–316 p.n.e.) – królowa Macedonii jako żona króla Filipa II, z którym miała syna Aleksandra III; regentka Epiru w latach 325–317 p.n.e. i Macedonii w latach 317–316 p.n.e.

Nasz małżonek zginął, możesz się powiesić. Jeśli brak ci odwagi, zawezwę straże!
- Opis: do Kleopatry Eurydyki – siódmej żony Filipa II (tuż po tym, jak został zamordowany).
- Źródło: Andrzej Donimirski, Niezwykłe kobiety w dziejach, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1988, s. 31.

O Olimpias edytuj

Jedna łza matki zmazuje wszystkie twoje skargi.
- Autor: Aleksander III
- Opis: w obronie Olimpias przed oskarżeniami Antypatra.

Ojciec Aleksandra był więc genialnym tyranem, natomiast matka, Olimpias z Epiru, okazała się kobietą namiętną, ambitną, pozbawioną skrupułów i porywczą, a przy tym skłonną do mistycyzmu. Zapewne nie brała udziału w zabójstwie męża, jednak po śmierci syna przejęła rządy w Epirze i Macedonii, mordując każdego, kto stanął na jej drodze. Została w końcu osaczona i stracona przez rodziny pomordowanych, ponieważ władze macedońskie nie odważyły się skazać na śmierć matki Aleksandra Wielkiego.
- Autor: Paul Johnson, Bohaterowie, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 44

Olimpias, matka Aleksandra, sama była lekko przesunięta. Nic dziwnego, bo pochodziła z Epiru. W swojej sypialni trzymała tyle świętych węży, że Filip wręcz bał się zaglądać do niej, kiedy wracał późno do domu po jednej ze swoich popijaw. Naopowiadała też Aleksandrowi, że jego prawdziwym ojcem był Zeus Ammon, czy też sam Ammon, grecko-egipski bóg przyjmujący postać węża. Aleksander tak się przejął, że odtąd całymi dniami i nocami przechwalał się tym w każdym towarzystwie. Zdarzyło mu się nawet ściąć trzynastu Macedończyków za twierdzenie, że NIE był on synem węża.
- Autor: Will Cuppy, Życie i upadek prawie wszystkich, tłum. i wstęp Wojciech Tyszka, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2005, s. 50.