Novecento. Monolog (wł. Novecento. Un monologo) – monolog teatralny autorstwa Alessandra Baricco z 1994 roku; tłumaczenie – Halina Kralowa.

  • Graliśmy im do tańca, bo gdy tańczysz, nie możesz umrzeć, i czujesz się jak Bóg. I graliśmy ragtime, bo to jest muzyka, przy której Bóg tańczy, gdy nikt go nie widzi.
  • Marzenia/
    Możesz umrzeć, jeśli im się poddasz/
  • Mogłeś pomyśleć, że jest stuknięty. Ale to nie było takie proste. Jeśli ktoś ci opowiada bardzo dokładnie, jak pachnie na Bertham Street, latem, po deszczu, nie możesz pomyśleć, że jest stuknięty z tego tylko głupiego powodu, że on na Bertham Street nigdy nie był.
  • Nie jesteś naprawdę skończony, póki masz w zanadrzu jakąś dobrą historię i kogoś, komu możesz ją opowiedzieć.
  • W oczach ludzi widać to, co zobaczą, nie to, co widzieli.