Jakub I Stuart

Jakub I (1566–1625) – król Szkocji (od 1567 jako Jakub VI) i Anglii (od 1603, pierwszy z dynastii Stuartów).

• Błogosławieni pokój czyniący.
  • Beati pacifici (łac.)
  • Opis: dewiza Jakuba I Stuarta
  • Źródło: André Maurois, Dzieje Anglii, tłum. Wacław Rogowicz, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1957, s. 290.

Jakub I Stuart (1595)

• Bóg ma władzę stwarzania i niszczenia, dawania życia i zadawania śmierci (…) Tę samą władzę mają królowie. Tworzą i unicestwiają swoich poddanych, dysponują życiem i śmiercią, kierują wszystkimi sprawami, przed nikim innym nie są odpowiedzialni, jak tylko przed samym Bogiem. Mogą postępować ze swoimi poddanymi jak z figurami szachowymi.
  • God hath power to create or destroy, make war or unmake at his pleasure, to give life or send death, (…) And the like power have kings: they make and unmake their subjects, they have power of raising and casting down, of life and of death, judges over all their subjects and in all causes and yet accountable to none but God only. They have power to exalt low things and abase high things, and make of their subjects, like men at the chess. (ang.)
  • Źródło: Speeches to Parliament (1609), cyt. za: Steven Kreis, Lectures on Early Modern European History, The History Guide, 2004

O Jakubie I Stuarcie

• (…) Dość śmiesznej powierzchowności i manier, pozbawiony wszelkiego uczucia dostojeństwa, gadał dużo, ale z trudem, i język plątał mu się w ustach. Bufonada jego przemówień maskowała treść, która zawsze miała pewną subtelność. Powiadano, że osadzając Jakuba Stuarta na tronie Elżbiety Tudor, Anglicy wprowadzili naturę kobiecą na miejsce natury męskiej, i istotnie, spędziwszy dzieciństwo w atmosferze morderstw i spisków, Jakub I Stuart zachował lęk przed uzbrojonymi ludźmi. (…) Nosił strój wywatowany, żeby, żeby zatrzymać ciosy sztyletów, i na widok miecza robiło mu się słabo. Był dość wykształcony, ale miał więcej intelektu niż inteligencji. Jako młodzieniec wcześnie rozwinięty pisywał wiersze, traktaty teologiczne i skomponował dwie książki o treści politycznej: Basilikon Doron i True Law of Free Monarchies, gdzie ustalał, że królowie są przeznaczeni od Boga do rządzenia, a poddani do posłuchu.
  • Źródło: André Maurois, Dzieje Anglii, op. cit., s. 290.

• Jakub był średniej postury. Wydawał się dość postawny dzięki noszonym przez siebie szatom, zwykle zbyt dużym i dodatkowo podszytym tak, aby ochronić go przed ewentualnym ciosem sztyletu (…). Miał wielkie oczy, którymi wodził za każdym nieznajomym, którego dostrzegł, co powodowało, że wielu z nich, czując się niepewnie, opuszczało pomieszczenie. Jego broda była bardzo rzadka, język zbyt duży, także nie mieścił się w ustach, co powodowało, że pił w taki sposób, iż wydawało się, że raczej je, a napój ściekał z obu stron naczynia. (…) nigdy nie mył rąk jedynie wycierał końcówki palców wilgotną serwetką. Jego nogi były bardzo słabe, podobno z powodu choroby przebytej w dzieciństwie (…), tak że stojąc zawsze musiał wspierać się na ramionach innych; chodził krokiem niepewnym, a robiąc to, niemal ciągle przebierał palcami w okolicach krocza.
  • Autor: Anthony Weldon
  • Źródło: Anna Kalinowska, Jakub I Stuart w: Tudorowie i Stuartowie (tom 2. serii Dynastie Europy), Biblioteka Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 97883268008525, s. 65.