Socrealizm

Realizm socjalistyczny – kierunek w sztuce i literaturze, określany jako metoda twórcza, istniejący od 1934 w sztuce radzieckiej, a następnie w pozostałych krajach socjalistycznych.

Socjalistyczny realizm wzmacnia małe talenty i niszczy wielkie.
- Autor: Czesław Miłosz, Zniewolony umysł

W okresie socrealizmu wyrzucano ze studiów, jeśli ktoś dach budynku namalował ciemniejszy aniżeli parter. Bo niby dlaczego ten budynek ciemnieje? Z powodu ciemnoty władzy? (Śmiech). Budynek musiał świecić! Sztuka miała promieniować radością, optymizmem! A przecież, patrząc pod słońce, widzimy czarne figury. Nie dostrzegamy szczegółów, tylko zarysy. Cenzorzy nie dowierzali twórcom i dlatego nie dawali im spokoju.
- Autor: Franciszek Maśluszczak
- Źródło: Błażej Torański, Knebel. Cenzura w PRL-u, wyd. Zona Zero, Warszawa 2016, ISBN 978-83-946131-0-5, s. 103.

Zagadnienie „niezrozumiałej sztuki”, tematycznie nieaktualnej i nawet w formie swojej obcej temu, do czego przywykły masy, rozwiązały po swojemu Sowiety. Pewnego roku ukuto formułę „socjalistycznego realizmu”. Malować w tym duchu było obowiązkiem malarza sowieckiego. Malarze innych szkół zostali uznani za reakcjonistów, wsteczników i skazani przez państwo (jako jedynego odbiorcę) na śmierć głodową. Wynik? Zlikwidowano malarstwo i zalano Sowiety okropnymi płótnami przedstawiającymi portrety wodzów, bitwy i posiedzenia, w których nawet utalentowani artyści się doszczętnie zagubili.
Dziś malarstwo sowieckie na Zachodzie, nawet w oczach kulturalnych sympatyków sowieckiego komunizmu, jest k o m p r o m i t a c j ą, o której się mówi z zażenowaniem.
- Autor: Józef Czapski, Czytając, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2015, s. 44.