Skrzydła (serial telewizyjny)

Skrzydła (ang. Wings) – amerykański serial komediowy emitowany w latach 1990–1997, którego fabuła przedstawia losy mieszkańców wyspy Nantucket (Massachusetts), pracujących na miejscowym lotnisku.

Wypowiedzi postaci

Brian Hackett

Cóż to za niebiański zapach?
- Opis: reakcja Briana na każde danie przyrządzone przez Lowella.
- Źródło: sez. IV, odc. 7, It’s So Nice to Have a Mather Around the House

Dyrygent jest mężczyzną. Ty jesteś kobietą. Czy nie sądzisz, że dyrygent też chciałby czasami zobaczyć kawałek ciała w sekcji smyczków? Kup nową sukienkę! Daj mu jakiś powód do uniesienia swojej batuty!
- Opis: w rozmowie z Helen.
- Źródło: sez. I, odc. 2, Around the World in Eighty Years

Joe, ty urodziłeś się drętwy! To jedyny przypadek porodu w medycynie, gdy dziecko wychodząc – wytarło nogi.
- Opis: o swoim bracie Joe.
- Źródło: sez. III, odc. 3, The Taming of the Shrew

Pięknie, na zewnątrz burza stulecia, a ja jestem na wieczorku samotnych serc. To znak! – jeśli ocean zamieni się w krew, wiedz, że koniec świata jest bliski…
- Źródło: sez. VIII, odc. 4, Single and Hating It

Tu jest Nantucket, nie San Francisco. Jesteśmy prostymi ludźmi, łowimy ryby, uprawiamy rolę i jemy Wielką Kanapkę.
- Źródło: sez. VI, odc. 6, Is That a Ten-Foot Sandwich

Wiesz, co jest najśmieszniejsze? Ty myślisz, ze gdzie indziej nie mógłbym poderwać dziewczyny! A ja mogę mieć każdą kobietę, którą zechcę, i wiesz dlaczego? Bo jestem inteligentnym, seksownym i wrażliwym facetem. Kobiety błagają mnie, żebym się z nimi umówił. Proszę, błagam, bądź jedną z tych kobiet!
- Opis: podrywa barmankę na wieczorku samotnych serc.
- Źródło: sez. VIII, odc. 4, Single and Hating It

Lowell Mather

Jestem wyłącznym dystrybutorem genialnego produktu. To coś więcej niż grill. To coś więcej niż auto. To auto-grill! Wkładasz mięso do auto-grilla, przymocowujesz do silnika, zamykasz maskę i samochód staje się twoim kucharzem. Nadaje się też na wyjazdy weekendowe. Pamiętasz, jak przejechanie lisa było tragedią? Teraz jest kolacją!
- It’s more than car. It’s more than a barbeque. It’s a Car-B-Que. (ang.)
- Źródło: sez. II, odc. 21, Murder She Roast

Ludzie, trzymajcie mnie, ale mam dziś cug!
- Opis: Lowell robi kawały współpracownikom
- Źródło: sez. II, odc. 3, A Little Nightmare Music

Pamiętam, kiedy Junior się urodził. Łatwo zapamiętać tę datę. To jego urodziny. Siedziałem w poczekalni, kiedy pielęgniarka przyniosła najpiękniejsze dziecko na świecie. Kurcze! Wyglądało jak aniołek. Było takie idealne. Z maleńką twarzyczką… A potem przyniosła mojego syna. Ale nauczyłem się go kochać.
- Źródło: sez. III, odc. 19, Four Dates That Will Live in Infamy

Antonio Scarpacci

Czekam na klienta.
O, idzie jakiś!
Wygląda jakby chciał jechać gdzieś daleko.
Co?
Pytasz tylko, jak dojść do latarni morskiej?!
Tam stoi, ty śmierdzący turysto!
Ślepy jesteś czy co?!?
Uważaj koleś, bo stracisz ten palec!!!
Wsiadaj, to cię zawiozę, do jasnej cholery!…
… Czekam na klienta.
- Opis: wiersz dla Biura Turystyki Nantucket.
- Źródło: sez. IV, odc. 4, Blackout Biggins

Tam była kobieta. Podobałem się jej. Była piękna. Podobałem się jej! Była wytworna i mówiła o poezji. Czy mówiłem już, że podobałem się jej?
- Opis: poznał wspaniałą kobietę, lecz stracił z nią kontakt.
- Źródło: sez. VII, odc. 22, The Lady Vanishes

Inne postacie

Czy mógłbym o coś zapytać? O cię Florek! Do jasnej Anielki! Dookoła Wojtek! – kim są ci wszyscy ludzie?!?
- For the love of Mike. Heavens to Betsy. For Pete’s sake – who are these people?!! (ang.)
- Postać: Carlton Blanchard
- Źródło: sez. IV, odc. 19, The Houseguest

Za pięć minut mam wziąć ślub, a wyglądam jak Hitler!
- Postać: Helen Chapel
- Źródło: sez. VI, odc. 26, Here It Is: The Big Wedding

Dialogi

Joe: Brian, nie odniosłem przecież żadnych obrażeń w tym wypadku.

Brian: Ale oni o tym nie wiedzą! Wystarczy powiedzieć, że cię połamało, a wysupłają okrągłą sumkę i mamy naprawiony samolot.

Joe: Zwariowałeś! Ubezpieczyciele nie wypłacają odszkodowań na piękne oczy.

Brian: Poznajcie Mowgliego, chłopca z dżungli. To twój pierwszy dzień w cywilizacji?

Opis: bracia potrzebują pieniędzy na naprawę uszkodzonego samolotu.
Źródło: sez. IV, odc. 2, The Fortune Cookie

Barbara: Co z ciebie za mężczyzna?!?

Brian: Nie jestem nawet w połowie takim mężczyzną jak ty!

Opis: na randce z nowo poznaną dziewczyną.
Źródło: sez. III, odc. 19, Four Dates That Will Live in Infamy

Roy: Dla mnie dziewuchy są jak autobusy – nie złapiesz jednej, przyjedzie następna.

Brian: Twoje dziewuchy są faktycznie jak autobusy – hałaśliwe, wypuszczają gazy i można je złapać na każdym rogu.

Źródło: sez. III, odc. 19, Four Dates That Will Live in Infamy

Lowell: Doświadczyłem trochę świątecznego stresu. Żona wywaliła mnie wczoraj z domu.

Brian: W Wigilię? Dlaczego?

Lowell: Zacząłem dobierać się do teściowej. To chyba przez to grzane wino. Poczułem się wyluzowany i jedyne co pamiętam, to Junior wrzeszczący: „Mamo, tatuś głaszcze babunię po pupie!”. Kurde, człowiek modli się, żeby dziecko nie oślepło i co dostaje w zamian?!?

Źródło: sez. II, odc. 11, A Terminal Christmas

Joe: Dowiedziałem się, gdzie można wynająć płatnego zabójcę za dziesięć tysięcy dolarów.

Helen: Nie bądź śmieszny. Mamy w banku tylko sześć.

Joe: Na pewno nam dadzą kredyt, jeśli im powiem, na co.

Opis: o nielubianym szwagrze.
Źródło: sez. VII, odc. 25, Love Overboard

Carlton:: Hej, gdyby ugryzła cię małpa, jakie przepisaliby ci leki?

Antonio: Nie wiem… Może Joe będzie wiedział.

Joe: Lubisz zadawać pytania, co, Carlton?

Carlton: Moja matka zawsze mówiła, że nie ma głupich pytań.

Brian: To podsuń jej to o małpie.

Źródło: sez. III, odc. 17, Das Plane

Antonio: Jaka jest historia naszego Święta Żurawiny?

Roy: O, to piękna opowieść… Dawno temu, w jesienne popołudnie, zebrali się ojcowie miasta i postanowili, że przed Bożym Narodzeniem przyda się jakiś sposób na oskubanie turystów.

Źródło: sez. V, odc. 6, Black Eye Affair

Antonio: Jest jedna amerykańska piosenka folkowa, której słuchałem we Włoszech. Długo był to jedyny angielski jaki znałem. (Śpiewa). „Widzę mądralo, że chcesz po pysku, alleluja”.

Helen: Powinno być: „Wiosłuj Michale, brzeg już blisko”.

Antonio:: Zalewasz!

– This song I learned in Italy. For awhile it was the only English I knew… „My goat knows the bowling score, hallelujah”.

– It’s „Michael row, the boat ashore”. (ang.)

Źródło: sez. III, odc. 11, The Bogey Men

Brian: Jeśli nie spotkasz się z Cindy, wtedy jej przyjaciółka Gail nie spotka się ze mną. A Gail jest… OK. Pamiętasz moją fantazję seksualną z młodości?

Joe: Żartujesz?!

Brian: Przysięgam!

Joe: Znalazłeś rudą Azjatkę metr osiemdziesiąt?!?

Brian: I umie gotować!

Źródło: sez. I, odc. 5, There Once Was a Girl from Nantucket

Casey: Mieszkamy pod jednym dachem, więc muszą być pewne reguły, pierwsza – masz się zakrywać.

Brian: Chwilunia, ja jestem właścicielem domu i ja ustalam reguły. Traktuj ten dom jako państwo o nazwie Gołoland (oryg. Nakedland). A ja jestem prezydentem Gołolandu. Chcesz usłyszeć hymn państwowy?

Casey: Dziękuję. Wystarczy, że widziałam flagę.

Opis: Brian i Casey zostali współlokatorami.
Źródło: sez. VI, odc. 25, Boys Just Want to Have Fun

Joe: Nie możesz wyjść za Lyncha. Popełniasz wielki błąd.

Helen: Wbij to sobie w ten zakuty łeb – wychodzę za niego i nic, co powiesz tego nie zmieni!

Joe: Wyjdź za mnie.

Helen: Słucham? Czy ty właśnie poprosiłeś mnie o rękę? Teraz, kiedy poukładałam sobie życie, ty przychodzisz i wycinasz mi taki numer?!? Przez trzydzieści lat nikt mi się nie oświadczył i nagle dwóch, tego samego dnia. Wiem, że cię to nie ucieszy, ale wychodzę za Davisa i na tym koniec…

Joe: Daj mi choć jeden dobry powód.

Helen: Mogę dać ci najlepszy ze wszystkich! On… poprosił mnie pierwszy.

Joe: Tak podejmujesz najważniejszą w życiu decyzję? Zaraz… Wyleciałaś z Nantucket na długo przede mną… Wahałaś się i łaziłaś po ulicach, prawda?

Helen: Nie… Poszłam… na musical, Cats.

Joe: Nieprawda, miałaś wątpliwości!

Helen: No dobrze, trochę spacerowałam. Każdy ma wątpliwości przed małżeństwem. Ale teraz ostatecznie podjęłam decyzję, więc – odejdź.

Joe: Kłamiesz i dobrze o tym wiesz.

Helen: W porządku! Kocham cię, zawsze cię kochałam!… To ma być powód do zamążpójścia?!?

Joe: To nie: „on poprosił pierwszy”, ale to najlepszy, jaki znam.

Helen: Joe, za późno dla nas… To po prostu nie wyjdzie.

Joe: Do diabła! Kiedy wyszłaś dziś rano, czułem jak uchodzi ze mnie życie. Siedziałem przy twoim bufecie i myślałem o tych wszystkich latach naszej znajomości. Spędziliśmy już ze sobą całe życie! Nikt nie zna mnie lepiej niż ty. Nikt nie zna ciebie lepiej niż ja. Jak możesz myśleć o poślubieniu Lyncha, to jest złe! O tym, by mieć z nim dzieci, by się z nim zestarzeć… To nasze małżeństwo! Nasze dzieci. Nasze życie. Jesteśmy sobie przeznaczeni. Kocham cię, Helen… Ale chyba czasami miłość nie wystarczy…

Helen: Poproś mnie jeszcze raz.

Joe: Co?

Helen: Poproś mnie jeszcze raz o rękę.

Joe: Wyjdziesz za mnie?

Helen: A, co mi tam…

Źródło: sez. VI, odc. 1, Whose Wife is it Anyway?

Helen: Obliczyłam, że ćwicząc przez dwie godziny dziennie, zmarnowałam ponad dziesięć tysięcy godzin przez tę wiolonczelę. Wiecie ile to jest godzin?!

Lowell: Jeśli to nie jest podchwytliwe pytanie, to powiedziałbym – dziesięć tysięcy.

Opis: Helen o swojej karierze wiolonczelistki.
Źródło: sez. II, odc. 3, A Little Nightmare Music

Helen: OK, słuchajcie wszyscy! Mam obwieszczenie. Powiem to tylko raz. Nowy Jork był straszny. Moje życie było straszne. Moja praca była straszna. Mieszkałam w strasznym zaszczurzonym mieszkaniu. To był najgorszy rok w moim życiu i nie chcę nigdy więcej słyszeć o tym mieście. Jakieś pytania?

Lowell: Czy widziałaś jakieś fajne widowiska?

Helen: Jedyne widowisko, jakie widziałam, to facet sikający na Czterdziestej Drugiej ulicy.

Lowell: Czy to nowy musical Andrew Lloyd Webbera?

Opis: po powrocie Helen z Nowego Jorku.
Źródło: sez. III, odc. 1, The Naked Truth

Helen: On jest martwy!!!

Joe: Hę…? Kiedy mówisz martwy, masz na myśli „martwy”, jak na przykład „strasznie się zmęczyłem, jestem martwy”?

Helen: Nie, tak jak: „przestałem oddychać, jestem martwy”!!!

Opis: o nagłej śmierci szkolnego trenera.
Źródło: sez. V, odc. 20, Boys Will Be Girls

Fay: Pamiętam, jak za mną goniło dwóch mężczyzn…

Helen: Pewnie byłaś dumna, że masz takie powodzenie.

Fay: Niezbyt. Jak mnie dogonili, wyrwali mi torebkę.

Opis: rozmawiają o powodzeniu u płci przeciwnej.
Źródło: sez. IV, odc. 6, Two Jerks and a Jill

Helen: Przerabialiśmy to tysiące razy!

Antonio: I powtórzymy jeszcze tysiąc.

Wszyscy (recytują): Antonio spotyka piękną kobietę. Za żonę ją pojąć planuje. Joe każe mu pchać głupi mebel. I tak jego szczęście rujnuje.

– Antonio meets a beautiful girl.
Perhaps his future wife.
Joe makes him move the stupid cabinet.
And forever ruins his life. (ang.)

Opis: wierszyk opowiadający historię Antonia, który spotkał kobietę, a przez Joe’go stracił z nią kontakt.
Źródło: sez. VII, odc. 22, The Lady Vanishes

Roy: Rany boskie, Lowell, czemu sądzisz, że Ann Margaret jest odpowiedzią na każde z tych pytań?!?

Lowell: Grałem już w to kiedyś i wiem, że Ann Margaret jest prawidłową odpowiedzią na jedno z pytań!

Opis: grają w Trivial Pursuit.

Joe: Skąd weźmiemy piętnaście tysięcy dolarów? Nie mamy nic, co byłoby tyle warte.

Brian: Siedzisz na tym.

Joe: Na takie numery to ja się nie piszę!

Brian: Mówię o pożyczce hipotecznej… I nie schlebiaj sobie!

Opis: chcą kupić Helen wiolonczelę.
Źródło: sez. IV, odc. , The Gift (1)

Brian: Skoro byłaś w wojsku, możemy mieć wiele wspólnego, bo ja byłem w NASA.

Alex: Acha. Chris Mathews – mówi ci to coś?

Joe: Zaznaczam, że Brian nie był tam długo…

Brian: Dobra, dobra. Akurat znam Chrisa Mathewsa, równy gość.

Alex: Chris Mathews to kobieta.

Brian: Wiem. Powiedziałem „gość”… w znaczeniu neutralnym, nieokreślonym, bez oznaczenia płci.

Joe: Tak, Brian. Na przykład Miss America – równy gość.

Opis: Brian próbuje zaimponować Alex.
Źródło: sez. IV, odc. 6, Two Jerks and a Jill

Fay: Słuchajcie, nasz teatr wystawia Upiora w operze.

Roy: O, to świetny musical.

Antonio: O czym to jest?

Roy: O pogibanym świrze, który mieszka pod operą, i robi wszystkim zamęt w pałach, żeby młoda laska mogła zaśpiewać zamiast starej prukwy.

Fay: Zaraz, źle przeczytałam, to jest Upiór w Oprze (sic!) – musical miejscowego dramaturga o obłąkanym producencie programu Oprah Winfrey. Straszliwie zdeformowany po przygnieceniu spadającym żurawiem, krąży po pomostach ponad studiem, gotując się do zemsty…

Źródło: sez. IV, odc. , The Gift (1)

Autorzy scenariusza

David Angell, Peter Casey, David Lee, Kathryn Baker, Larry Balmagia, Michael Saltzman, Rick Copp, Bill Diamond, Howard Gewirtz, David A. Goodman, Ken Keeler, Shelly Landau, Steven Levitan, Christopher Lloyd Mark Reisman, Christopher Vane, Philip LaZebnik, Ken Levine, David Lloyd, Michael Grodner, Joyce Gittlin, David Isaacs, Lori Kirkland, Jeffrey Richman, Bryan Winter, Janet Leahy, Adam Belanoff, Art Baer, Dave Hackel, Ben Joelson, Ellen Byron, Lissa Kapstrom, Jim McCoulf, Peter Mehlman, Ian Gurvitz.