Skafander i motyl

Skafander i motyl (fr. Le scaphandre et le papillon) – książka autobiograficzna Jeana-Dominique’a Bauby’ego; na jej podstawie powstał film Motyl i skafander; tłumaczenie – Krzysztof Rutkowski.

• Dzisiaj wydaje mi się, że cała moja egzystencja to jedno pasmo klęsk: wyścig, którego wynik przecież się znało, lecz nie potrafiła zgarnąć wygranej.

• „Gramy w wisielca?” – pyta Teofil, a ja chętnie bym odpowiedział, że bycie paralitykiem całkiem mi wystarcza, gdyby mój system komunikowania umożliwiał szybkie riposty. Najbardziej cięte repliki niezdarnieją, skoro trzeba tak wiele minut, by je ujawnić.

• Jestem szalonym Piotrusiem z twarzą pomazaną na niebiesko, z ładunkami dynamitu wokół głowy.

• Miłość, wzruszenie, estetyczne zachwyty są mi równie potrzebne jak oddech.

• Od wolności dzielą mnie tylko jedne drzwi, których nie mam sił otworzyć.

• Nie skojarzyłem, że pomiędzy fotelem inwalidzkim a mną może zachodzić jakiś związek.

• Teraz ja jestem więzieniem.

• W zasadzie nie pamiętam swoich snów. W zetknięciu ze światłem dziennym plącze się nitka scenariusza i obrazy bezpowrotnie się roztapiają. To może prawo komy. Ponieważ nigdy nie powraca się do rzeczywistości, sny też się nie ulatniają, lecz gromadzą i łączą w długą fantasmagorię, powracają jak serial.