Sielanki

utwór Szymona Szymonowica

Sielanki – zbiór sielanek Szymona Szymonowica, wydanych w 1614 roku; zbiór 20 idylli.

  • A język naszkodliwsza sztuka u człowieka (…).
    • Źródło: Silenus
  • Czego Bóg nie obiecał, otrzymać niesnadnie (…).
    • Źródło: Wesele
  • Kozy; ucieszne kozy, ma trzodo jedyna!
    • Źródło: Dafnis
  • Ręko moja! Kto Bogu dufa a pracuje,
    Do ostatniej starości nędze nie uczuje!
    • Źródło: Zalotnicy
  • Sroczka krzekce na płocie: będą goście nowi!
    Sroczka czasem omyli, czasem prawdę powi.
    • Źródło: Kołacze

Żeńcy edytuj

  • Pożynaj, nie postawaj. I ty byś wolała
    Inszego bicza zażyć; tylko byś igrała.
    • Postać: Starosta

Oluchna edytuj

  • Już południe przychodzi a my jeszcze żniemy;
    Czy tego chce urzędnik, że tu pomdlejemy?
  • Żart pański stoi za gniew i w gniew się obraca.
    Ty go słówkiem, a on cię. korbaczem namaca.

Pietrucha edytuj

  • (…) Chowamy piękną pannę abo wdowę krasną,
    Źle się u cudzych żywić, lepiej mieć swą własną.
  • Lepiej złego nie drażnić; ja go abo chwalę,
    Abo mu pochlebuję i tak grzbiet mam w cale.
  • Rzadka to rzecz na świecie dobra gospodyni (…).
  • Słoneczko, śliczne oko, dnia oko pięknego!