Sielanki
utwór Szymona Szymonowica
Sielanki – zbiór sielanek Szymona Szymonowica, wydanych w 1614 roku; zbiór 20 idylli.
- A język naszkodliwsza sztuka u człowieka (…).
- Źródło: Silenus
- Czego Bóg nie obiecał, otrzymać niesnadnie (…).
- Źródło: Wesele
- Kozy; ucieszne kozy, ma trzodo jedyna!
- Źródło: Dafnis
- Ręko moja! Kto Bogu dufa a pracuje,
Do ostatniej starości nędze nie uczuje!- Źródło: Zalotnicy
- Sroczka krzekce na płocie: będą goście nowi!
Sroczka czasem omyli, czasem prawdę powi.- Źródło: Kołacze
Żeńcy
edytuj- Pożynaj, nie postawaj. I ty byś wolała
Inszego bicza zażyć; tylko byś igrała.- Postać: Starosta
Oluchna
edytuj- Już południe przychodzi a my jeszcze żniemy;
Czy tego chce urzędnik, że tu pomdlejemy?
- Żart pański stoi za gniew i w gniew się obraca.
Ty go słówkiem, a on cię. korbaczem namaca.
Pietrucha
edytuj- (…) Chowamy piękną pannę abo wdowę krasną,
Źle się u cudzych żywić, lepiej mieć swą własną.
- Lepiej złego nie drażnić; ja go abo chwalę,
Abo mu pochlebuję i tak grzbiet mam w cale.
- Rzadka to rzecz na świecie dobra gospodyni (…).
- Słoneczko, śliczne oko, dnia oko pięknego!