Rzymskie wakacje

Rzymskie wakacje (ang. Roman Holiday) – amerykański film z 1953 roku w reżyserii Williama Wylera. Autorami scenariusza są Ian Hunter i John Dighton.

Wypowiedzi postaci

Gdybym nie była świadoma swoich obowiązków wobec rodziny i kraju, nie wróciłabym dziś. Ani już nigdy.
- Postać: Księżniczka Anna
- Zobacz też: obowiązek

Wejdę do pokoju boleści przebrany za termometr.
- Postać: Joe Bradley

Księżniczka przewiduje dwa skutki. Pośredni i bezpośredni. Oczywiście uważa, że bezpośredni będzie mniej pośredni niż pośredni.
- Postać: Joe Bradley

Nie jestem pijana tylko bardzo szczęśliwa...
- Postać: Księżniczka Anna

Dialogi

Księżniczka Anna: A o północy zamienię się w dynię i odjadę szklanym pantofelkiem.

Joe Bradley: I bajka się skończy.

– At midnight, I’ll turn into a pumpkin and drive away in my glass slipper.

– And that will be the end of the fairy tale. (ang.)

Zobacz też: dynia

Księżniczka Anna: Cały dzień spełniał pan moje marzenia. Dlaczego?

Joe Bradley: To wydawało się właściwe.

Księżniczka Anna: Nie znam nikogo innego, aż tak miłego.

Joe Bradley: Żaden kłopot.

Księżniczka Anna: I tak niesamolubnego.

– We spent the whole day doing things I’ve always wanted to. Why?

– I don’t know. It seemed the thing to do.

– I never heard of anybody so kind.

– It wasn’t any trouble.

– Also, completely unselfish. (ang.)

Hennessy: Co Jej Wysokość powiedziała o pomyśle stworzenia Federacji Europejskiej?

Joe Bradley: Pochwaliła go.

Hennessy: Tak?

Joe Bradley: Przewiduje dwa skutki: bezpośredni i pośredni.

Hennessy: Nadzwyczajne.

Joe Bradley: Oczywiście uważa, że pośredni będzie mniej bezpośredni niż bezpośredni, więc nie od razu. A później, tego nikt nie wie.

Opis: wymyślając przebieg konferencji z Księżniczką Anną, która się nie odbyła.

Księżniczka Anna: Czy to jest winda?

Joe Bradley: To mój pokój.

– Is this the elevator?

– This is my room!

Zobacz też: winda

Księżniczka Anna: Ja też jestem niezłą kłamczuchą.

Joe Bradley: Najlepszą jaką znam.

– I’m a good liar too, aren’t I, Mr. Bradley?

– The best I ever met. (ang.)

Reporter 1: Jakie są, zdaniem Waszej Wysokości, nadzieje na więzi między narodami?

Księżniczka Anna: Wierze w nie, podobnie jak w więzi między ludźmi.

Joe Bradley: W imieniu swojej agencji prasowej chciałbym zapewnić, że wiara Waszej Wysokości nie jest bezpodstawna.

Księżniczka Anna: Miło mi to słyszeć.

Reporter 2: Które z odwiedzonych miast podobało się Waszej Wysokości najbardziej?

Księżniczka Anna: Każde było… Każde było na swój sposób niezapomniane. Trudno mi… Rzym. Stanowczo Rzym… Do końca życia zachowam tę wizytę w pamięci.

Opis: podczas konferencji prasowej.
Zobacz też: Rzym

Joe Bradley: Może zrobi sobie pani wolne?

Księżniczka Anna: Godzinkę.

Joe Bradley: Proszę poszaleć cały dzień.

Księżniczka Anna: Mogłabym zrobić kilka rzeczy, o których marzyłam.

Joe Bradley: Na przykład?

Księżniczka Anna: Chciałabym, od rana do wieczora robić to, na co mam ochotę.

Joe Bradley: Strzyc się i jeść lody.

Księżniczka Anna: Siedzieć w kafejce przy ulicy, oglądać wystawy, chodzić w deszczu. Dobra zabawa i trochę wrażeń. Dla pana to nic nadzwyczajnego, prawda?

Joe Bradley: To wspaniałe. Mam pomysł, zróbmy to wszystko razem.

Księżniczka Anna: Nie musi pan pracować?

Joe Bradley: Dziś wezmę wolne.

Księżniczka Anna: Na pewno nie chce pan robić głupstw.

Joe Bradley: Pierwsze życzenie. Kafejka.

Księżniczka Anna: Muszę pana opuścić. Dojdę do tamtego rogu i skręcę. A pan odjedzie. Proszę obiecać, że nie wyjrzy pan za róg. Proszę odjechać i zostawić mnie. Tak jak ja pana.

Joe Bradley: Dobrze.

Księżniczka Anna: Nie umiem się żegnać. Brak mi słów.

Joe Bradley: Proszę nie szukać. (Przytulają się i całują na pożegnanie).

– I have to leave you now. I’m going to that corner there and turn. You must stay in the car and drive away. Promise not to watch me go beyond the corner. Just drive away and leave me as I leave you.

– All right.

– I don’t know how to say goodbye. I can’t think of any words.

– Don’t try. (ang.)

Księżniczka Anna: Nienawidzę tej koszuli nocnej. Nienawidzę wszystkich moich nocnych koszul i nienawidzę też mojej bielizny.

Hrabina: Moja droga masz cudowne rzeczy.

Księżniczka Anna: Ale nie mam 200 lat. Czemu nie mogę spać w piżamie.

Hrabina: Piżamie?

Księżniczka Anna: Tylko w górnej części. Czy wiesz że są ludzie, którzy śpią absolutnie nago?

– I hate this nightgown. I hate all my nightgowns, and I hate all my underwear too.

– My dear, you have lovely things.

– But I’m not two hundred years old. Why can’t I sleep in pajamas?

– Pajamas?

– Just the top part. Did you know that there are people who sleep with absolutely nothing on at all? (ang.)

Zobacz też: piżama

Księżniczka Anna: Ostatnio była rocznica mojego ojca.

Joe Bradley: Rocznica ślubu?

Księżniczka Anna: Czterdziesta rocznica objęcia stanowiska.

Joe Bradley: No proszę. Czym się zajmuje?

Księżniczka Anna: Na ogół kontaktami z ludźmi.

Joe Bradley: To ciężka praca.

Księżniczka Anna: Nie lubiłabym jej.

Joe Bradley: A on?

Księżniczka Anna: Czasami narzeka.

Joe Bradley: Dlaczego nie odchodzi?

Księżniczka Anna: Tej pracy się nie rzuca.

Księżniczka Anna: Zechce mi pan powiedzieć, gdzie jestem?

Joe Bradley: Tę norę, drwiąco, nazywam swoim mieszkaniem.

Księżniczka Anna: Sprowadził mnie pan tu siłą?

Joe Bradley: Wprost przeciwnie.

Księżniczka Anna: Czy byłam tu całą noc sama?

Joe Bradley: Nie licząc mnie.

Księżniczka Anna: Czyli spędziłam z panem noc.

Joe Bradley: Może nie użyłbym tych słów, ale w pewnym sensie tak.

Opis: budząc się rano w mieszkaniu Joe.