Rubén Darío (właśc. Félix Rubén García Sarmiento; 1867–1916) – nikaraguański prozaik i poeta modernistyczny, dziennikarz i dyplomata.

  • Jakże smutna księżniczka… Cóż księżniczkę tak boli?
    Wstrzymywane westchnienia płyną z ust mimo woli,
    Co straciły swą barwę, których uśmiech już zbladł.
    Siedzi smutna księżniczka na swym krześle złoconym,
    W oniemiałych klawiszach pochowały się tony,
    Zapomniany w wazonie rozsypuje się kwiat.
Rubén Darío
  • Urodziłem się w kraju, w którym, jak w prawie całej Ameryce, praktykowano magię, a czarownicy porozumiewali się z niewidzialnymi mocami. Tajemnice tubylców nie zniknęły wraz z przybyciem konkwistadorów. Co więcej, katolicyzm rozpowszechnił w koloniach praktyki przywoływania tajemnych sił, demonizm czy rzucanie uroku. W mieście, w którym przeżyłem moje pierwsze lata, mówiło się, dobrze to pamiętam, o diabolicznych zjawach, upiorach i duchach, jak o czymś zupełnie normalnym. W pewnej ubogiej rodzinie, która sąsiadowała z nami, zdarzyło się na przykład, że pewnemu młodemu człowiekowi objawił się duch jakiegoś hiszpańskiego pułkownika i wyjawił mu, gdzie na podwórku zakopany jest skarb. Wprawdzie młodzieniec umarł z przerażenia, jednak jego rodzina nagle się wzbogaciła i pozostaje zamożna aż do dziś. Jednemu biskupowi ukazał się inny biskup, aby wskazać mu miejsce, gdzie znajduje się pewien dokument zagubiony w archiwum katedry. Kiedyś diabeł porwał kobietę przez okno domu, który dobrze znam.
    • Źródło: opowiadanie Larwa, cyt. za: Tomasz Pindel, Leksykon…, op. cit.

O Rubenie Dario edytuj

  • W Nikaragui, w miejscowości Matapa, urodził się i mieszkał w dzieciństwie uważany dotychczas za największego z poetów Ameryki Łacińskiej – Ruben Dario, który pierwszy wyszedł poza ramy konwencjonalnej poetyki hiszpańskiej, głosząc na przełomie naszego wieku przekonanie o odrębności kultury Ameryki Łacińskiej. Był to pierwszy poeta latynoski na skalę światową.
    • Autor: Jolanta Klimowicz, Diabły z Bahia, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1975, s. 256.