Roman Ingarden

Roman Ingarden (1893–1970) – polski filozof.

• Ontologia dzieła literackiego jest teorią aprioryczną i jako taka nie może opierać żadnego ze swych twierdzeń na tym doświadczeniu, w jakim dane są poszczególne dzieła jednostkowe w całej pełni swego uposażenia i w swej jednostkowości.
  • Źródło: Studia z estetyki, t. 1, Warszawa 1966, s. 276.

Roman Ingarden (1937)

O Romanie Ingardenie

• Był jeden wyjątek, znowu Polak, a mianowicie Roman Ingarden, którego w Pradze spotkałem po raz pierwszy i który jest dla mnie najznakomitszym myślicielem, jakiego dotąd Polska wydała. W przeciwieństwie do innych, którzy na widok matematycznej zbroi wiedeńczyków kładli zwykle uszy po sobie, Ingarden zaatakował ich frontalnie, a mianowicie poddał niszczącej krytyce jedno z ich podstawowych twierdzeń – że zdanie, dla którego nie ma metody sprawdzania, sensu nie ma. Ale to, co mówicie, jest takim właśnie zdaniem. A więc to, co mówicie, sensu nie ma.
  • Autor: Józef Maria Bocheński, Wspomnienia, Wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski, s. 101