Raoul Villain

francuski nacjonalista, szpieg frankijski i zabójca

Raoul Villain (1885–1936) – francuski nacjonalista, który 31 lipca 1914 zastrzelił polityka Jeana Jaurèsa; stracony w Hiszpanii przez republikanów za szpiegostwo na rzecz frankistów.

  • Całuję Cię. Wyślę jeszcze list. Być może, będzie zbyteczny. Pamiętaj przede wszystkim o pokornej spowiedzi.
    • Opis: z listu napisanego do brata przed zamachem.
    • Źródło: Grzegorz Jaszuński, Marzyciele i mordercy, Książka i Wiedza, Warszawa 1972, s. 24.
Raoul Villain (1915)
  • Nie lubiłem Jaurèsa. Był wrogiem ustawy o trzyletniej służbie wojskowej, szkodził ojczyźnie. Chciałem wymierzyć sprawiedliwość antypatriocie.
    • Opis: o motywach zabójstwa.
    • Źródło: Kronika XX wieku pod red. Mariana B. Michalika, wyd. Kronika – Marian B. Michalik, Warszawa 1991, ISBN 839033100, s. 173.
  • Ponieważ zbliża się wojna, postanowiłem uwolnić ojczyznę od zdrajcy. (…) Spełniłem tylko swój patriotyczny obowiązek.

O Raoulu Villainie

edytuj
  • Młody człowiek, który zabił Jauresa, rówieśnik Gawriła Principa, był całkowitym przeciwieństwem młodych ludzi z Sarajewa. Nazywał się Villain. Dla tych, którzy wierzą w symbolikę nazwisk, przetłumaczę je. Znaczy brzydki, ale też złoczyńca. Trybunał francuski, który sądził go dopiero po wojnie, w 1919 roku, uznał zabójcę za niepoczytalnego, opętanego oparami agitacji wojennej i antysocjalistycznej, której nie potrafił zrozumieć i odrzucić. Kiedy jako młody jeszcze chłopiec usiłowałem uporządkować moje sądy o Sarajewie, o zamachach i zamachowcach w ogóle, matka skierowała moje myśli na Jauresa, przedmiot jej uwielbienia, i na jego mordercę, który przecież też był „zamachowcem”, a godny był tylko potępienia i pogardy. I tak już dla mnie pozostało.
    • Autor: Władysław B. Pawlak, Księga zamachów. Od Sarajewa do Dallas, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1975, s. 43–44.
  • Popełniono okropny zamach. Jean Jaurès, wielki mówca, który błyszczał na trybunach Francji, został nikczemnie zamordowany.
    • Autor: René Viviani, premier Francji
    • Źródło: Kronika XX wieku pod red. Mariana B. Michalika, op. cit., s. 173.