Przysłowia pigmejskie

lista w projekcie Wikimedia

Pigmeje – ludy negroidalne, zamieszkujące dżungle Afryki Środkowej, charakteryzujące się małym wzrostem.

  • Brzuch pełen niczego nie pragnie.
    • Źródło: Mali ludzie z pustyni i puszczy, red. Roman Stopa, Książka i Wiedza, 1962, s. 191.
Badacz europejski wśród afrykańskich Pigmejów
  • Daj drugiemu dużo, ale nie zapomnij o sobie.
  • Deszcz jest jak kwiat, który czuje się na odległość.
    • Źródło: Włodzimierz Wysoczański, Językowy obraz świata w porównaniach zleksykalizowanych. Na materiale wybranych języków, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2005.
    • Zobacz też: deszcz, kwiat
  • Grzbiet wystaw w stronę ognia, a brzuch w stronę jadła.
    • Źródło: „Literatura Ludowa” t. 7, nr 1–4, 1963, s. 129.
  • Język kobiety jest jak węgorz: tak samo gładko się toczy.
    • Źródło: „Wiedza i Życie” nr 25, 1958, s. 628.
  • Kiedy drzewo trzeszczy, już za późno uciekać.
  • Umrzeć to powiedzieć do swego ojca „oto jestem”.
    • Źródło: Oblicza ojcostwa, red. Dorota Kornas-Biela, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001, s. 175.
  • Wczoraj rzeka płynęła – i dzisiaj popłynie.
    • Źródło: „Wiedza i Życie” nr 25, 1958, s. 628.

Zobacz też: