Przysłowia pigmejskie

Pigmeje – ludy negroidalne, zamieszkujące dżungle Afryki Środkowej, charakteryzujące się małym wzrostem.

• Brzuch pełen niczego nie pragnie.
  • Źródło: Mali ludzie z pustyni i puszczy, red. Roman Stopa, Książka i Wiedza, 1962, s. 191.

Badacz europejski wśród afrykańskich Pigmejów

• Daj drugiemu dużo, ale nie zapomnij o sobie.

• Deszcz jest jak kwiat, który czuje się na odległość.
  • Źródło: Włodzimierz Wysoczański, Językowy obraz świata w porównaniach zleksykalizowanych. Na materiale wybranych języków, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2005.
  • Zobacz też: deszcz, kwiat

• Grzbiet wystaw w stronę ognia, a brzuch w stronę jadła.
  • Źródło: „Literatura Ludowa” t. 7, nr 1–4, 1963, s. 129.

• Język kobiety jest jak węgorz: tak samo gładko się toczy.
  • Źródło: „Wiedza i Życie” nr 25, 1958, s. 628.

• Kiedy drzewo trzeszczy, już za późno uciekać.

• Umrzeć to powiedzieć do swego ojca „oto jestem”.
  • Źródło: Oblicza ojcostwa, red. Dorota Kornas-Biela, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001, s. 175.

• Wczoraj rzeka płynęła – i dzisiaj popłynie.
  • Źródło: „Wiedza i Życie” nr 25, 1958, s. 628.

Zobacz też:

• Pigmeje