Pocahontasfilm animowany produkcji amerykańskiej z 1995 roku, reż. Eric Goldberg i Mike Gabriel. Autorami scenariusza są Philip LaZebnik, Susannah Grant i Carl Binder. Muzykę skomponowali Alan Menken i Stephen Schwartz, za co zostali nagrodzeni Oscarem.

Cytaty umieszczone w kolejności, w jakiej występują w filmie.

  • – Jak myślisz wygląda ten nowy świat?
    – Pewnie jak każdy inny. Widziałem wiele nowych światów, Thomas. Czym ten mógłby się różnić od innych?
  • – Gdzie moja córka?
    – Znasz Pocahontas, ona ma ducha swej matki. Pędzi, gdzie poniesie ją wiatr.
  • – Ojcze, myślę, że mój sen wskazuje mi inną drogę.
    – To jest dla ciebie dobra droga.
    – Czy nie mogę wybrać tak…
    – Pocahontas, chodź ze mną. Ty jesteś córką wodza, musisz zająć swe miejsce wśród naszych ludzi.
    Nawet rwący, górski strumień musi się kiedyś połączyć z wielką rzeką.
    Nawet rzeki bystry nurt,
    chodź tak wiele siły ma,
    szuka najłatwiejszych dróg,
    przez to rzeka trwa i trwa,
    uparta jak uparty bębna dźwięk.
  • – On chce, żebym była stała, jak rzeka. A rzeka wcale nie jest stała.
    Gdy wchodzisz w rzeki nurt drugi raz,
    wiedz, że to rzeka jest już nie ta.
    Bo woda ciągle płynie, wciąż się zmienia.
  • – Hm, według mnie ta obracająca się strzała musi wskazywać ci twoją drogę.
    – Ale babciu Wierzbo, co jest moją drogą? I jak mam ją odnaleźć?
    – Twoja matka zadała mi kiedyś dokładnie to samo pytanie.
    – Tak? Co odpowiedziałaś?
    – Odpowiedziałam jej: słuchaj. Wszędzie wokół ciebie są dobre duchy, żyją w ziemi, w wodzie, w przestworzach. Jeśli będziesz słuchać, poprowadzą cię.
    – Słyszę wiatr.
    – Tak, słyszysz co ci mówi?
    – Nie, nie rozumiem.
    – Que que na-to-ra, wszystko pojmiesz wnet.
    Słuchaj sercem swym, wszystko pojmiesz wnet.
    Niech cię to ogarnie, jak ogarnia fala brzeg.
    – Teraz czuję, że coś się zbliża. Dziwne chmury?
    – Słuchaj sercem swym, wszystko pojmiesz wnet.
  • Mężczyzna jest mężczyzną gdy się nauczy strzelać.
  • – Nasze domy są dobre.
    – Tak ci się zdaje, bo nie widziałaś lepszych.
  • – Dzikusy to tylko słowo. Nazwa ludzi. Nieucywilizowanych.
    – Jak ja?
    – No, nieucywilizowani, to są tacy, którzy…
    – Którzy nie są tacy jak ty.
    Ty masz mnie za głupią dzikuskę
    Lecz choć cały świat zwiedziłeś
    Zjeździłeś wzdłuż i wszerz
    I mądry jesteś tak
    Że aż słów podziwu brak
    Dlaczego powiedz mi tak mało wiesz?
  • Możesz zdobyć świat
    Lecz to będzie tylko świat
    Tylko świat!
    Nie barwy, które niesie wiatr…
  • – Pocahontas, to drzewo mówi do mnie.
    – A ty odpowiedz.
  • – Czy my musimy z nimi walczyć? Musi być jakaś inna droga.
    – Czasami ktoś inny wybiera za nas drogę.
  • Nic już na świecie nie jest proste.
  • Nie będę nadstawiał głowy dla czegoś, czego nie ma.
  • Jak dwie strony chcą walczyć, nic nie zrobisz.
  • – Spójrzcie.
    – Kręgi.
    – Na wodzie.
    – Na początku są małe. A potem spójrzcie jak się powiększają. Ale musi być ktoś, kto zacznie.
  • Czasami właściwa droga nie jest wcale najłatwiejsza.
  • Wolę umrzeć jutro niż żyć sto lat nie znając ciebie.
  • Nie tacy są jak my, oznacza to że źli są.
  • Nie miałam racji babciu Wierzbo, wybrałam złą drogę. Jestem taka zagubiona.
  • Jeszcze nie jest za późno. I niechaj duchy ziemi prowadzą cię. Znasz już swoja drogę, dziecko. Idź nią!
  • – Nie! Chcesz zabić go, to najpierw zabij mnie.
    – Córko, odejdź stąd.
    – Nie odejdę! Ja go kocham ojcze.
    Rozejrzyj się… oto do czego doprowadziła nas droga nienawiści. Ja wybieram tę drogę ojcze. Jaką wybierasz ty?
    – Moja córka mówi z mądrością przerastającą jej wiek. Przyszliśmy tu wszyscy ze złością w sercach. A ona przyszła z rozsądkiem i odwagą. Od tej chwili nie będzie zabijania. Ja nie zaczną zabijać.