Pocahontas

Pocahontas – film animowany produkcji amerykańskiej z 1995 roku, reż. Eric Goldberg i Mike Gabriel. Autorami scenariusza są Philip LaZebnik, Susannah Grant i Carl Binder. Muzykę skomponowali Alan Menken i Stephen Schwartz, za co zostali nagrodzeni Oscarem.

Cytaty umieszczone w kolejności, w jakiej występują w filmie.

• – Jak myślisz wygląda ten nowy świat?
  – Pewnie jak każdy inny. Widziałem wiele nowych światów, Thomas. Czym ten mógłby się różnić od innych?

• – Gdzie moja córka?
  – Znasz Pocahontas, ona ma ducha swej matki. Pędzi, gdzie poniesie ją wiatr.

• – Ojcze, myślę, że mój sen wskazuje mi inną drogę.
  – To jest dla ciebie dobra droga.
  – Czy nie mogę wybrać tak…
  – Pocahontas, chodź ze mną. Ty jesteś córką wodza, musisz zająć swe miejsce wśród naszych ludzi.
  Nawet rwący, górski strumień musi się kiedyś połączyć z wielką rzeką.
  Nawet rzeki bystry nurt,
  chodź tak wiele siły ma,
  szuka najłatwiejszych dróg,
  przez to rzeka trwa i trwa,
  uparta jak uparty bębna dźwięk.

• – On chce, żebym była stała, jak rzeka. A rzeka wcale nie jest stała.
  Gdy wchodzisz w rzeki nurt drugi raz,
  wiedz, że to rzeka jest już nie ta.
  Bo woda ciągle płynie, wciąż się zmienia.

• – Hm, według mnie ta obracająca się strzała musi wskazywać ci twoją drogę.
  – Ale babciu Wierzbo, co jest moją drogą? I jak mam ją odnaleźć?
  – Twoja matka zadała mi kiedyś dokładnie to samo pytanie.
  – Tak? Co odpowiedziałaś?
  – Odpowiedziałam jej: słuchaj. Wszędzie wokół ciebie są dobre duchy, żyją w ziemi, w wodzie, w przestworzach. Jeśli będziesz słuchać, poprowadzą cię.
  – Słyszę wiatr.
  – Tak, słyszysz co ci mówi?
  – Nie, nie rozumiem.
  – Que que na-to-ra, wszystko pojmiesz wnet.
  Słuchaj sercem swym, wszystko pojmiesz wnet.
  Niech cię to ogarnie, jak ogarnia fala brzeg.
  – Teraz czuję, że coś się zbliża. Dziwne chmury?
  – Słuchaj sercem swym, wszystko pojmiesz wnet.

• Mężczyzna jest mężczyzną gdy się nauczy strzelać.

• – Nasze domy są dobre.
  – Tak ci się zdaje, bo nie widziałaś lepszych.

• – Dzikusy to tylko słowo. Nazwa ludzi. Nieucywilizowanych.
  – Jak ja?
  – No, nieucywilizowani, to są tacy, którzy…
  – Którzy nie są tacy jak ty.
  Ty masz mnie za głupią dzikuskę
  Lecz choć cały świat zwiedziłeś
  Zjeździłeś wzdłuż i wszerz
  I mądry jesteś tak
  Że aż słów podziwu brak
  Dlaczego powiedz mi tak mało wiesz?

• Możesz zdobyć świat
  Lecz to będzie tylko świat
  Tylko świat!
  Nie barwy, które niesie wiatr…

• – Pocahontas, to drzewo mówi do mnie.
  – A ty odpowiedz.

• – Czy my musimy z nimi walczyć? Musi być jakaś inna droga.
  – Czasami ktoś inny wybiera za nas drogę.

• Nic już na świecie nie jest proste.

• Nie będę nadstawiał głowy dla czegoś, czego nie ma.

• Jak dwie strony chcą walczyć, nic nie zrobisz.

• – Spójrzcie.
  – Kręgi.
  – Na wodzie.
  – Na początku są małe. A potem spójrzcie jak się powiększają. Ale musi być ktoś, kto zacznie.

• Czasami właściwa droga nie jest wcale najłatwiejsza.

• Wolę umrzeć jutro niż żyć sto lat nie znając ciebie.

• Nie tacy są jak my, oznacza to że źli są.

• Nie miałam racji babciu Wierzbo, wybrałam złą drogę. Jestem taka zagubiona.

• Jeszcze nie jest za późno. I niechaj duchy ziemi prowadzą cię. Znasz już swoja drogę, dziecko. Idź nią!

• – Nie! Chcesz zabić go, to najpierw zabij mnie.
  – Córko, odejdź stąd.
  – Nie odejdę! Ja go kocham ojcze.
  Rozejrzyj się… oto do czego doprowadziła nas droga nienawiści. Ja wybieram tę drogę ojcze. Jaką wybierasz ty?
  – Moja córka mówi z mądrością przerastającą jej wiek. Przyszliśmy tu wszyscy ze złością w sercach. A ona przyszła z rozsądkiem i odwagą. Od tej chwili nie będzie zabijania. Ja nie zaczną zabijać.