Plastuś

Plastuś – fikcyjna postać, znana z twórczości Marii Kownackiej (książek Plastusiowy pamiętnik oraz Przygody Plastusia) oraz serii filmów animowanych.

Plastusiowy pamiętnik edytuj

Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.

Jestem malutki ludzik z plasteliny. Dlatego na imię mi Plastuś. Mam śliczne mieszkanie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie, w drugim pokoju, mieszka tłuściutka, biała guma. Ta guma nazywa się Myszka. A zaraz koło gumki mieszkają cztery błyszczące, ostre stalówki. A z drugiej strony, w długim korytarzu, mieszka pióro, ołówek i scyzoryk. Z początku nie wiedziałem, jak się nasz dom nazywa. Teraz już wiem: piórnik.
- Źródło: rozdz. Dlaczego nazywam się Plastuś
- Zobacz też: piórnik, plastelina

Mój zeszycik ma w środku białe kartki, a okładkę czerwoną. Mój zeszycik jest taki duży, jak Tosi paznokieć, i leży w moim piórnikowym pokoiku na samym dnie. A potem pozbierałem wszystkie połamane noski od ołówka i piszę teraz nimi w zeszyciku swój pamiętnik.
- Źródło: rozdz. O pamiętniku w czerwonym zeszyciku
- Zobacz też: pamiętnik

Dzisiaj rano, ledwo Tosia otworzyła piórnik, zaraz Zosia woła: – Tosiu, daj no mi scyzoryk, odkręcę tę śrubę w ławce! Scyzoryk nie zdążył się nasrożyć, a tu zgrzyt… zgrzyt… już miał ostrze wyszczerbione o żelazną śrubkę. Ale Zosia nie zważała na to, kręci dalej. Wtem ostrze ześlizguje się ze śrubki prosto w palec Zosi.
- Źródło: rozdz. O Zosi niszczycielce historia smutna wielce
- Zobacz też: scyzoryk, Zofia

Ta Petronela to pani wielka: siedzi w lalczynym pokoiku za piecem na zielonej kanapie (z pudełka od papierosów), rozpiera się i nosa do góry zadziera.
- Źródło: rozdz. Historia niewesoła wcale, jak do klasy przyszły lale
- Zobacz też: Petronela

Przygoda Plastusia edytuj

Są też tam bardzo dziwne zwierzęta z rogami – nazywają się krowy i kozy i dają mleko do wiaderek. Jeszcze takich rogatych zwierząt nie widziałem. Jedna koza beczała, trzęsła brodą i chciała mnie połknąć, ale Tosia nie dała.
- Źródło: rozdz. Na wsi jest wesoło
- Zobacz też: krowa, koza