Percy Bysshe Shelley
angielski poeta
Percy Bysshe Shelley (1792–1822) – angielski poeta.
- Codzienne obowiązki stają się piękne dzięki miłości.
- Cóż warte wszystkie owe pieszczoty,
Gdy my się pieścić nie możem?- Źródło: Filozofia miłości.
- I został człowiek wolny od pęt władzy,
Od nierówności klas, ras i narodów,
Zbyty już trwogi, poddaństwa, poniżeń,
Sam sobie panem, mądrym, sprawiedliwym,
Po prostu – człowiek.- Źródło: Percy Bysshe Shelley, Prometeusz wyzwolony, przeł. Leszek Elektorowcz, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1982, s. 137.
- Ja jestem Ozymandias, król królów. Mocarze!
- Źródło: Ozymandias
- Jesteś piękna, a mało jest piękniejszych.
- Źródło: Do Sophii
- Nalega się, aby człowiek wiedział, że cokolwiek jest, musiało albo mieć początek, albo istnieć od wieków; wie także, że wszystko, co nie jest wieczne, musiało mieć przyczynę. Kiedy to rozumowanie zastosuje się do wszechświata, konieczne jest udowodnienie, że został on stworzony: dopóki nie zostanie to jasno wykazane, możemy rozsądnie przypuszczać, że istniał on przez całą wieczność.
- Źródło: O konieczności ateizmu
- O, jakże chciałbym być Antychrystem (…).
- Oh, how I wish I were the Antichrist (…). (ang.)
- Źródło: list do Thomasa Jeffersona Hogga, 3 stycznia 1811, cyt. za: Teddi Chichester Bonca, Shelley’s Mirrors of Love. Narcissism, Sacrifice, and Sorority, SUNY Press, 1999, s. 18.
- Poeci są nieuznanymi prawodawcami świata.
- Źródło: Percy Bysshe Shelley, Obrona poezji, przeł. Jan Świerzowicz, Oborniki: nakładem tłumacza, 1939, s. 44.
- Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku.
- Źródło: Justyna Ziarkowska, W gorączce. Krytyka literacka Maurycego Mochnackiego i Mariana José de Larra, Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, 2004, s. 128.
- Przyjaźń, drogi balsam… Uśmiech pośród zachmurzonych twarzy; umiłowany promień słońca; uścisk w samotności; schronienie w trudnościach; radość w smutku.
- Spośród słabych, moje serce jest najsłabsze.
- Źródło: Do Sophii
- Spójrz na me dzieło, o Potężny, i rozpaczaj.
… wokół szczątków
Tego kolosalnego wraku pustynia się roztacza,
Naga, dzika i płaska, bez końca ni początku.
- Znikłaś mi jak sen przelotny. Jako las – gdy zieleń zginie,
Jako noc – gdy sen przeminie,
Jako duch – gdy łza popłynie,
Jestem dzisiaj sam – samotny!- Źródło: Smutek
O Shelleyu
edytuj- Shelley, autor poezji niewiernych, utonął; teraz wie, czy Bóg istnieje, czy nie.
- Źródło: londyńska gazeta konserwatywna „The Courier”, cyt. za: theguardian.com
- Opis: początek nekrologu Shelleya.