Pani Dalloway

Pani Dalloway (ang. Mrs Dalloway) – powieść Virginii Woolf z 1925 roku; tłumaczenie – Krystyna Tarnowska.

• Każdy uczciwy człowiek powie to samo: po pięćdziesiątce niepotrzebni są już ludzie; nie ma się już ochoty mówić kobietom, że są ładne. Wszyscy ludzie po pięćdziesiątce – jeżeli są szczerzy – powiedzą to samo.

• Każdy, kto się żeni, wyrzeka się czegoś.

• Kiedy się kocha (…), nic tak nie dziwi jak obojętność ludzi.

• Ludzie mają w sobie tyle dobroci, tyle wiary, tyle miłosierdzia, ile im potrzeba, żeby powiększyć rozkosz chwili.
  • Opis: z rozmyślań Septimusa.

• Ludzie szczęśliwi mają zapasy szczęścia.

• Miłość i religia niszczą intymność ludzkiej duszy.
  • Opis: z rozmyślań Klarysy Dalloway.

• Na takim świecie nie wolno rodzić dzieci. Nie wolno przedłużać cierpienia. Nie wolno rozmnażać tych chutliwych zwierząt, które nie wiedzą, co to stałość uczuć, które powodują się kaprysami i zachciankami pchającymi je raz w tym, to znów w innym kierunku.
  • Opis: z rozmyślań Septimusa.

• Nie ma zbrodni, jest miłość.
  • Postać: Septimus

• Rekompensata starzenia się (…) polega na tym, że namiętności nie tracą nic ze swej siły, ale człowiek zdobywa – nareszcie! – pewną umiejętność, która nadzwyczajnie poprawia smak życia, umiejętność posługiwania się własnym doświadczeniem, dokładnego zbadania go, obejrzenia ze wszystkich stron, w świetle.
  • Opis: z rozmyślań Piotra Walsha.

• Rzeczy, które się robi się milion razy, stają się przez to bogatsze, chociaż można by powiedzieć, że jednocześnie bardziej wyświechtane.

• Samotność ma swoje przywileje; w samotności można robić to, na co ma się ochotę.

• Szacunek dla siebie – coś, co w gruncie rzeczy jest bezcenne.
  • Opis: z rozmyślań Klarysy Dalloway.

• Tak głupio popisywać się inteligencją! Ludzie powinni mówić tylko o tym, co odczuwają.
  • Postać: Sally

• Zdrowie (…) w dużej mierze zależy od nas samych.
  • Postać: doktor Holmes

• Żaden człowiek nie żyje tylko dla siebie.
  • Postać: Sir William Bradshaw