Pan Graba

Pan Graba – powieść Elizy Orzeszkowej z 1872 roku.

• Bywają oczy, które nieprzepartą, im właściwą siłę mają w swojem spojrzeniu. Nie potrzebują one pomocy ust, aby przywołać kogo, lub zwrócić na się czyjąś uwagę; same są energicznem wołaniem, i zmuszają głowy ludzkie, na które patrzą do odwracania się ku nim, jak się zwracają ku słońcu głowy słoneczników.
  • Źródło: Rozdział Pająk i muchy, część I

• Są ludzie, których życie dramatem jest bolesnym od kolebki do grobu.
  • Źródło: Rozdział Pająk i muchy, część II

• Żyd pożycza, pożycza, aż i cała fortuna w żydowskie ręce przejdzie i panicz goluteńki jak święty turecki, idzie w świat z biczykiem na głód i chłód, a czasem jeszcze i dzieciom przychodzi z głodu umierać. Fe, głupi ludzie, dalibóg głupi!
  • Źródło: Rozdział Pająk i muchy, część III