Opis: Michael Howard, brytyjski historyk, twierdzi, że George podczas obrad paryskiej konferencji pokojowej (1919 r.) „nietaktownie zażartował”, iż oddać w ręce Polaków przemysł Śląska, to jak wkładać w łapy małpy zegarek. Howard pisze: „[Niemcy/Prusy] posiadały je [terytoria wschodnie] od XVIII wieku, inwestując intensywnie zarówno w przemysł Górnego Śląska, jak i rolnicze obszary Poznańskiego i Prus Zachodnich.(...) Polaków postrzegali oni [Niemcy] tam jako rasę niewolniczą, Untermensch, którą należy traktować stanowczo, choć życzliwie. Gdy pod wpływem industrializacji polscy chłopi zasilili populację niemieckich miast, stając się lumpenproletariatem, ten stosunek do nich upowszechnił się w całej Rzeszy. Niemiecka postawa wobec Polaków mieściła się gdzieś pomiędzy stosunkiem Anglików do Irlandczyków w XIX w. a nastawieniem białych Południowoafrykańczyków do czarnych w XX w.(...) Ich [Brytyjczyków] doświadczenie kolonialne i irlandzkie sprawiało, że brytyjska klasa rządząca sympatyzowała w pewnym stopniu z niemieckim widzeniem Polaków jako podludzi [Untermensch].”
Źródło: M. Howard, The Legacy of the First World War, w: Paths to War: New Essays on the Origins od the Second Word War, ed. by R. Boyce and E.M. Robertson, Macmillan, London 1989, s. 46.
