Muzyka kameralna (ang. Chamber music) – zbiór 38 pieśni Jamesa Joyce’a ułożony w całość ok. 1904 roku, opublikowany w 1907. Tłum. Ewa Tomaszewska, Wydawnictwo Miniatura, Kraków 1990.
Okładka wydania angielskiego
Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
Jest rzeka muzyką niesiona Zamiast Miłości, co z brzegu majaczy. On jest w płaszczu w blade kwiaty Ciemne liście ma we włosach. There’s music along the river For Love wanders there, Pale Flowers on his mantle, Dark leaves on his hair. (ang.)
Źródło: I, s. 5
Stare pianino melodię gra, Stateczne, powolne i pstre; Ona ku żółtym klawiszom się skłania, Jej głowie to odpowiada. The old piano plays an air, Sedate and slow and gay; She bends upon the yellow keys, Her head inclines this way.
Źródło: II, s. 7
Porzuciłam książkę: Porzuciłam mój pokój: bo usłyszałam twój śpiew Przez ciemność. I have left my book: I have left my room: For I heard you singing Through the gloom.
Źródło: V, s. 13
Sny marzycielom pozostawcie, Tym, co przed sobą nie mają przyszłości, Ani ta pieśń, ani ten śmiech Nie wprawią już niczego w ruch. Leave dreams to thedreamers That will not after That song and laughter Do nothing move.
Źródło: VII, s. 17
Moja miłość w lekkim stroju Jest wśród drzew jabłoni. Gdzie wzbijają rozwiązłe wiatry pożądanie I wpadają w gości do swoich kompanów. My love is in a light attire Among the apple trees, Where the gay winds do most desire To run in companies.
Źródło: X, s. 23
Z tego powodu, że twój głos miałem po swojej stronie Jemu sprawiłem ból, Bo znowu w mojej dłoni Trzymałem twoją dłoń. Because your voice was at my side I gave him pain, Because within my hand I held Your hand again.
Źródło: XVII, s. 37
Łagodna pani, nie śpiewaj Posępnych pieśni o końcu miłości; Rozpacz na bok odsuń i śpiewaj o tym, Jak miłość mija, to wystarczy. Gentle lady, do not sing Sad songs about the end of love; Lay aside sadness and sing, How love that passes in enough.
