Muzyka kameralna (ang. Chamber music) – zbiór 38 pieśni Jamesa Joyce’a ułożony w całość ok. 1904 roku, opublikowany w 1907. Tłum. Ewa Tomaszewska, Wydawnictwo Miniatura, Kraków 1990.

Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
  • Jest rzeka muzyką niesiona
    Zamiast Miłości, co z brzegu majaczy.
    On jest w płaszczu w blade kwiaty
    Ciemne liście ma we włosach.
    There’s music along the river
    For Love wanders there,
    Pale Flowers on his mantle,
    Dark leaves on his hair.
    (ang.)
    • Źródło: I, s. 5
  • Stare pianino melodię gra,
    Stateczne, powolne i pstre;
    Ona ku żółtym klawiszom się skłania,
    Jej głowie to odpowiada.
    The old piano plays an air,
    Sedate and slow and gay;
    She bends upon the yellow keys,
    Her head inclines this way.
    • Źródło: II, s. 7
  • Porzuciłam książkę:
    Porzuciłam mój pokój:
    bo usłyszałam twój śpiew
    Przez ciemność.
    I have left my book:
    I have left my room:
    For I heard you singing
    Through the gloom.
    • Źródło: V, s. 13
  • Sny marzycielom pozostawcie,
    Tym, co przed sobą nie mają przyszłości,
    Ani ta pieśń, ani ten śmiech
    Nie wprawią już niczego w ruch.
    Leave dreams to thedreamers
    That will not after
    That song and laughter
    Do nothing move.
    • Źródło: VII, s. 17
  • Moja miłość w lekkim stroju
    Jest wśród drzew jabłoni.
    Gdzie wzbijają rozwiązłe wiatry pożądanie
    I wpadają w gości do swoich kompanów.
    My love is in a light attire
    Among the apple trees,
    Where the gay winds do most desire
    To run in companies.
    • Źródło: X, s. 23
  • Z tego powodu, że twój głos miałem po swojej stronie
    Jemu sprawiłem ból,
    Bo znowu w mojej dłoni
    Trzymałem twoją dłoń.
    Because your voice was at my side
    I gave him pain,
    Because within my hand I held
    Your hand again.
    • Źródło: XVII, s. 37
  • Łagodna pani, nie śpiewaj
    Posępnych pieśni o końcu miłości;
    Rozpacz na bok odsuń i śpiewaj o tym,
    Jak miłość mija, to wystarczy.
    Gentle lady, do not sing
    Sad songs about the end of love;
    Lay aside sadness and sing,
    How love that passes in enough.
    • Źródło: XXVIII, s. 59