Moralność pani Dulskiej

Moralność pani Dulskiej – komedia Gabrieli Zapolskiej z 1906 roku (premiera), wydanie książkowe 1907.

• A niech was wszyscy diabli!!!
  • Postać: mąż Dulskiej, Felicjan (jego jedyna kwestia w dramacie)
  • Źródło: II akt, scena 15.

• A przestań się malować, bo wyglądasz jak kamienica odnowiona na przyjazd cesarza.
  • Opis: Zbyszko do Juliasiewiczowej.
  • Źródło: akt II, scena 11

• (...) będzie znowu można zacząć żyć po bożemu.
  • Opis: pani Dulska na zakończenie sprawy z Hanką.
  • Źródło: akt III, scena 14

• Bo zgodziłam się z życiem i kradnę to, co jest najmilszego. To jest szczyt mądrości.
  • Postać: Juliasiewiczowa
  • Źródło: akt III, scena 8

• Dla kobiety nie ma, jak dom.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I, scena 9

• Dla męża, mój panie, kobieta się nie potrzebuje pod spodem stroić.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I, scena 11

• Gdzie widziałaś uczciwą kobietę z rudymi włosami?
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt II, scena 12

• Ja tam nie mam czasu myśleć...
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I, scena 5

• Jeden Judasz drugiego za pieniądze sprzedaje.
  • Postać: Tadrachowa
  • Źródło: akt III, scena 7
  • Zobacz też: Judasz Iskariota

• Każda kobieta to fortepian – trzeba tylko umieć grać.
  • Postać: Zbyszko
  • Źródło: akt I, scena 12

• Każdy samobójca musi być szalony i stracić poczucie moralności i wiary w obecność Boga.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I scena 9

• Kobieta powinna przejść przez życie cicho i spokojnie.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I scena 10

• Moje sumienie jest czyste i nie boję się dnia białego.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt II, scena 12

• Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I, scena 9

• Oj, czasy! czasy nastały. Ani paszy dla bydła, ani uczciwości ludzkiej.
  • Postać: Tadrachowa
  • Źródło: akt III, scena 7

• Skromność – skarb dziewczęcia.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I, scena 8

• Śmierć na wszystko pomoże.
  • Postać: Hanka
  • Źródło: akt II, scena 8

• W porządnej kamienicy wypadki się nie trafiają.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I, scena 9

• Wielka afera – zagoi się do wesela.
  • Postać: pani Dulska
  • Źródło: akt I, scena 2

• Zbyszko: Niby to u nas nie ma kokot w kamienicy. Sama mamcia wynajmowała tej z pierwszego piętra.
  Dulska (z godnością): Ale się jej nie kłaniam.
  Zbyszko: Ale pieniążki za czynsz mamcia bierze od niej, że aż ha...
  Dulska: Przepraszam, ja takich pieniędzy dla siebie nie biorę.
  Zbyszko: A co mamcia z nimi robi?
  Dulska (majestatycznie): Podatki nimi płacę.
  • Opis: dialog pani Dulskiej z synem Zbyszkiem.
  • Źródło: akt I, scena 5.