Michał Affanasowicz

Michał Affanasowicz (1887–1949) – instruktor skautowy i harcerski, harcmistrz, jeden z współtwórców polskiego harcerstwa.

• A teraz parę słów o wpływie wychowawczym harcerstwa na członków Drużyny. Harcerstwo miało kształcić obywatela i żołnierza. Wszyscy żyjący dziś członkowie drużyny są dobrymi obywatelami kraju i dzielnymi rzemieślnikami i rękodzielnikami. Niektórzy kształcili się dalej i wydźwignęli się na wyższe szczeble społeczne.

• Jeśli chodzi o obowiązek żołnierski, to w roku 1914 wszyscy zdolni do noszenia broni stanęli w szeregach legionowych. Nazwiska, które pamiętam, są: Dobrzański, Riedl, dwaj bracia Miszczakiewicze, Rogowski, Kolijewicz, Szuster, Trojanowski i kilku innych. Z nich Rogowski, Trojanowski i Miszczakiewicz Jan legli w walkach o niepodległość Polski. Czy można lepiej zrozumieć i zrealizować Prawo harcerskie?
  • Opis: początki pracy VI Lwowskiej Drużyny Skautowej (Harcerskiej) lata 1910–1914. Zapisy w jednodniówce „Skaut” wydanej z okazji „Zjazdu Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość” we Lwowie w 1936 r.
  • Źródło: Marek Popiel, Zaranie skautingu lwowskiego na fotografiach Michała Affanasowicza, wystawa planszowa, Tarnów 2006

• Młodzież wchodząca do Drużyny, rekrutowała się z najuboższych warstw chłopców, pracujących już to w handlu, już to w rzemiośle. Młodzież ta jednak posiadała dużo temperamentu, rozmachu i inicjatywy. Rychło życie jej skoncentrowało się około świetlicy drużyny, powstały warsztaty i pracownie – uruchomiono szereg imprez, które w rezultacie doprowadziły do tego, że w krótkim czasie drużyna była pięknie wyekwipowana, posiadała dobre wyposażenie pionierskie, własne namioty, sprzęt obozowy a nawet własne „treny” w postaci pięknego dwukołowego wózka, w którym wożono cięższy sprzęt pionierski na dalsze wycieczki. W chwili wybuchu wojny posiadała Drużyna już pełne wyekwipowanie harcerskie.

• Młodzież zżyła się z sobą bardzo silnie i utrzymywała kontakt w czasie i po wojnie światowej, a z niektórymi z dawnych członków Drużyny do dziś utrzymuję stosunki. Życie Drużyny szczególnie pięknie rozwijało się na tle niedzielnych wycieczek i życia obozowego – osobliwie przez Drużynę ulubionego. W nieskończonym paśmie włóczęg i wycieczek wyładowywało się niezaspokojone pragnienie przygód i poszukiwanie nieznanego.

• Również i prace samarytańskie i pierwsza pomoc interesowały bardzo młodzież. W Drużynie przeprowadzono kilka kursów z tej dziedziny – które prowadziła p. Krogulska obecnie P. Pułk. Kamińska, tak pięknie zapisana w kronikach obrony Lwowa.

• Wpływ wychowawczy idei harcerskiej na młodzież był bardzo dodatni. Młodzież ta pochodząca przeważnie z nizin lwowskich, często wypaczona przez nędzę, trudną walkę o byt i fatalne warunki otoczenia, posiadała jednak przedziwną świeżość uczuć i gorące serca, i b. szybko zgenerowała się duchowo pod dobroczynnym wpływem wychowawczym dekalogu prawa harcerskiego. Chłopcy szybko przywiązywali się do Drużyny i tworzyli jakby osobną gminę ideową, której ośrodkiem był lokal Drużyny, starannie i z pietyzmem ozdobiony.

• Z prac obozowych najwięcej pociągała młodzież pionierka. W tej też dziedzinie Drużyna specjalizowała się ze szczególnym upodobaniem. Wyroby Drużyny znajdują już duże uznanie na pierwszej wystawie harcerskiej. Dobre wyszkolenie pionierskie pozwala mi przy pomocy czterech chłopców prowadzić skutecznie kurs pionierki w obozie w Skolem w roku 1913.