Max Blecher (1909–1938) – rumuński pisarz.

Cytaty o pisarzu edytuj

  • Blecher jest modernistą z krwi i kości, trochę spóźnionym dzieckiem epoki wielkiej melancholii w sztuce. Jego ekstazy niewiele mają wspólnego z mistycznym zachwytem nad światem, w którym panuje jakkolwiek pojmowany wyższy ład. Kryzysy są kryzysami w obu znaczeniach, epifanie bez wątpienia świeckie, a Blecherowska transcendencja jest transcendencją pustą.
  • Najbliżej Blecherowi do surrealizmu. Nie wiadomo do końca, czy kryzysy przychodziły z zewnątrz, to znaczy z ciała, co przy autobiograficznej lekturze książki jednak się narzuca, czy to raczej ciało padało ofiarą eksperymentów duchowych bohatera, sądującego swoją podświadomość metodycznie i bezwzględnie. Chyba był do takich praktyk szczególnie predestynowany, nie musiał się uciekać do flagowych metod surrealistów, jak na przykład zapis automatyczny, który miał gwarantować ominięcie punktów kontrolnych rozsądku i prawdopodobieństwa, a na planie literackim wydostanie się z kolein konwencjonalnej narracji. Blecher opowiada o dziwnej przygodzie bycia człowiekiem może nie ze spokojem, ale z jakąś mroczną, przejmującą logiką, unikając literackich sztuczek, niepotrzebnych ekstrawagancji i nie szafując cudownością.