Matka ryżu

Matka ryżu (ang. The rice mother) – powieść angielska z 2002 roku, napisana przez Rani Manickę. Tłumaczenie – Andrzej Grabowski.

• Młodość to kapryśny przyjaciel. Możesz mu poświęcić wszystko, a i tak cię porzuci. Prawdziwy przyjaciel to starość. Nie opuści cię, dając z siebie coraz więcej i więcej, aż do dnia twej śmierci.

• Siedząc na kolanach wuja, handlarza owocami mango, pierwszy raz usłyszałam zdumiewającą opowieść o zbieraczach ptasich gniazd na dalekich Malajach. Śmiało wspinali się setki stóp w górę bez latarek, po gnących się tyczkach, by dotrzeć, do sklepień górskich jaskiń. Obserwowani przez duchy tych, którzy spadli w objęcia śmierci, niebezpiecznie wysoko nad ziemią sięgali po smakołyk bogaczy – gniazda ulepione z ptasiej śliny. W ciemnościach nie wolno było wypowiedzieć słów: strach, upadek krew, bo, odbite echem, mogły skusić złe duchy. Jedynym przyjacielem zbieracza gniazd jest bambusowa tyczka. Nim zacznie się po niej wspinać, stuka lekko w bambus, a gdy ten smutno westchnie, natychmiast go porzuca. Jedynie wtedy, gdy bambus zaśpiewa, zbieracz gniazd ośmiela się podjąć wspinaczkę. Wuj powiedział, że moje serce jest moim bambusem – jeżeli będę je dobrze traktować i wsłucham się w jego pieśń, to wdrapię się najwyżej i zdobędę największe gniazdo.