Maria Leszczyńska

Maria Karolina Zofia Felicja Leszczyńska (1703–1768) – królewna polska, królowa Francji w latach 1725–1768 jako żona Ludwika XV. Młodsza córka króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego i Katarzyny Opalińskiej.

Maria Leszczyńska: Ojcze! Czy wezwano cię z powrotem na tron Polski?
Stanisław Leszczyński: Nie, córko. Jeszcze łaskawsze okazało się dla nas niebo. Będziesz królową Francji.
- Opis: w marcu 1725.
- Źródło: Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2000, ISBN 8371631537, s. 256.

Samotność w Wersalu jest okropna; wolałabym być w klasztorze. Gdyby nie książki i robótki, to bym nie wytrzymała.
- Opis: z listu do kardynała Fleury’ego z 1732.
- Źródło: Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, op. cit., s. 258.

Nie mają chleba? To niech jedzą ciastka!
- S’ils n’ont pas de pain, qu’ils mangent de la brioche! (fr.)
- Opis: to zdanie przypisuje się najczęściej Marii Antoninie (następczyni Marii Leszczyńskiej), jednak w rzeczywistości wypowiedziała je właśnie Maria Leszczyńska. Była ona odsunięta od wszelkiej polityki, jej jedynym zadaniem było rodzenie dzieci, dlatego też nie miała pojęcia o sytuacji kraju i stanie zadłużenia, jaki spowodował jej mąż Ludwik XV, rozpieszczając swoje metresy. Jest wręcz niemożliwe, ażeby słowa te pochodziły z ust Marii Antoniny, gdyż umieszczone są Wyznaniach Rousseau, które to napisane zostały, kiedy austriacka arcyksiężniczka miała zaledwie 10 lat.

O Marii Leszczyńskiej

Gdy król wchodził do pokoju mojej córki, to bywał przyjmowany takim złym humorem, że jedyną przyjemność znajdował w łowieniu much na oknie.
- Autor: Stanisław Leszczyński
- Źródło: Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, op. cit., s. 258.