Ludmiła Marjańska

polska poetka, tłumaczka literatury angielskiej

Ludmiła Marjańska (1923–2005) – polska poetka, tłumaczka literatury angielskiej.

  • A to moje serce.
    Posiwiałe jak ogród w śniegu,
    Obnażone jak bezlistna brzoza.
    Wystawione na północny wiatr.
    Mróz maluje na nim białe kwiaty,
    przez gałązki prześwituje przeszłość.
    • Źródło: Ogród w zimie
Ludmiła Marjańska (2004)
  • Gdziekolwiek jesteś, żyjesz własnym życiem,
    i to jest ważne, co przynosisz z sobą:
    bochenek chleba i garsteczkę soli
    czy połyskliwą blaszkę i kamyczek.
    • Źródło: Gdziekolwiek jesteś
  • Jeżeli z gazet wyczytasz cokolwiek -
    nie wierz w ich prawdę.
    Jest inna, głębsza rzeczywistość życia:
    zagmatwany gąszcz snu, świtu, jawy,
    niewidzialnego dla cudzego wzroku.
    W jednej chwili
    żyjesz w dwóch światach i w podwójnym czasie
    splecionym ciasno jak włókna sizalu
    w tkaninie malowanej zielenią i żółcią.
    • Źródło: Po przeczytaniu gazety (1996)
    • Zobacz też: gazeta
  • Nie wiesz, nie przewidujesz,
    nie znasz sama siebie,
    duszo senna i mroczna,
    prostoduszna duszo.
    • Źródło: Dusza i ciało
  • Podaj mi rękę. Nie jesteśmy sami.
    Jabłoń przekwitła, lecz pachnie jabłkami.
    • Źródło: Małżeństwo
  • Wybrańcy bogów dzisiaj żyją długo,
    ażeby młodych szaleńców przygarniać,
    mówić im o zwierzętach
    o lesie
    o gwiazdach, co spadając spełniają życzenia.
    • Źródło: Justynie