Lena Dunham
Lena Dunham (ur. 1986) – amerykańska reżyserka, scenarzystka, aktorka.
- Feminizm to nie jest brzydkie słowo. My nie jesteśmy grupą obłąkanych, która uważa, że kobiety powinny przejąć władzę nad światem, samotnie wychowywać dzieci i całkowicie wyeliminować mężczyzn. W feminizmie chodzi o to, żeby kobiety miały takie same prawa jak mężczyźni.
- Źródło: Aleksandra Perczyńska, Dziewczyny w Wielkim Mieście, Dwutygodnik.com nr 106/2013
- Nasza generacja dwudziestokilkulatków jest niezwykle zglobalizowana, umiędzynarodowiona, ze wspólnym mianownikiem, ale bez jednej tożsamości.
- Źródło: Agnieszka Niezgoda, Dziewczyny nie do wzięcia, Polityka.pl, 22 stycznia 2013 r.
- Widzę ogromne zagrożenie w uznawaniu status quo za pewnik. Dziewczyny uznają dziś feminizm za archaizm. Przeżytek, o który walczyły nasze matki, więc my nie musimy już maszerować pod jego sztandarami. Pytam: czy uważasz, że kobiety powinny zarabiać tyle samo co mężczyźni na tych samych stanowiskach? Mieć prawo realizować się w sferze publicznej? Dzielić domowymi obowiązkami? W takim razie jesteś feministą. (...) Feminizm ma dziś łatkę ramoty, tymczasem mówimy przecież o systemie podstawowych wolności człowieka, bez względu na płeć i podziały ideowe.
- Źródło: Agnieszka Niezgoda, Dziewczyny nie do wzięcia, Polityka.pl, 22 stycznia 2013 r.
- Za najbardziej toksyczne w życiu uważam próby udawania kogoś innego, pacyfikację własnej tożsamości i seksualności. Jak się człowiekowi wmawia, że jego potrzeby są dewiacją, to on żyje w schizofrenii emocjonalnej. Dlatego narodowy, publiczny stosunek Amerykanów do własnego ciała i seksu jest zaburzony.
- Źródło: Agnieszka Niezgoda, Dziewczyny nie do wzięcia, Polityka.pl, 22 stycznia 2013 r.
Cytaty o Lenie Dunham
edytuj- Lena Dunham jest dla mnie symbolem pewnego rodzaju nerwicy, udającej feminizm. Lena Dunham ma sporo problemów związanych z wizerunkiem własnego ciała, nie mających nic wspólnego ze społeczeństwem, tylko z chaosem jej własnego życia rodzinnego. Dla mnie jej feminizm jest doskonałym przykładem pewnego uzewnętrznienia. Doszukiwania się przyczyn problemów we własnym życiu spowodowanych tym jak została wychowana w środowisku artystów w Nowym Jorku, bardzo uprzywilejowanym. Sposób w jaki się prezentuje, fizycznie, dla mnie to: „Patrzcie! Patrzcie na mnie taką jaką jestem!” Nazywam ją dzisiejszą Andreą Dworkin. To obnażanie ciała w sposób brzydki, odrażający, a jednocześnie w jakiś sposób seksualny, sugerując w jakiś sposób winę: „Jeśli myślisz, że jestem brzydka, to po prostu nie rozumiesz, że jestem w pełni kobietą. Jesteś seksistą.” Przykro mi, nie. Moim zdaniem po prostu wyglądasz jak wielka kupa puddingu. Klasyczny przykład nerwicy. Do tego nie jest nawet w połowie tak inteligentna jak jej się zdaje. Nie ma pojęcia o współczesnej polityce. Doszukuje się seksizmu wszędzie. Taka monomania u tego rodzaju feministek. Wszędzie seksizm!
- Autor: Camille Paglia
- Źródło: Feminizm czy nerwica?
- Pod wieloma względami Dunham jest jak Woody Allen. Oboje specjalizują się w mówieniu o rzeczach osobistych, wstydliwych upokorzeniach i niepowodzeniach. Podobnie jak on, sama pisze scenariusze i występuje w swoich filmach, i nie zawsze wiadomo, gdzie kończy się autor(ka), a zaczyna postać. Tak jak on jest szalenie pracowita i w wieku zaledwie 27 lat jest już jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy telewizji.
- Autor: Aleksandra Perczyńska
- Źródło: Dziewczyny w Wielkim Mieście, Dwutygodnik.com nr 106/2013