Lankavatara

Lankavatara – jedna z najważniejszych sutr buddyzmu mahajany i wadżrajany; zgodnie z tradycją zawiera słowa Buddy. Cytaty za wyd. Ekotech 2009; tłumaczenie – Zbigniew Becker oraz Daisetrz Suzuki, Londyn, Routledge, 1932.

Alkohol również może być przeszkodą na świętej Drodze, może niszczyć dobrą karmę i prowadzić do przewinień. Dlatego, Mahamati, każdy kto wchodzi na świętą drogę nie powinien pić alkoholu, nie powinien jeść mięsa, cebuli, porów, czosnku, szalotki ani żadnych ostrych rzeczy.

Błąd w tych mylnych naukach, jakie zazwyczaj głoszą filozofowie, tkwi w tym, że nie rozpoznają oni, iż obiektywny świat powstaje z samego umysłu: nie pojmują oni, że cały system umysłu także powstaje z samego umysłu (…), nieświadomi faktu, iż istnieje tylko jedna, wspólna esencja.

Budda Dharmata jest Ostateczną Zasadą Rzeczywistości, z której biorą swe istnienie wszelkie rzeczy, lecz która sama w sobie wykracza poza wszelkie określenia.

Buddowie nie nauczają Dharmy, która jest zależna od liter. Każdy, kto naucza doktryny zależnej od liter i słów, jest tylko gadułą, ponieważ Prawda jest poza literami, słowami i księgami.

Ci, którzy wyrzekną się smaku mięsa mogą kosztować smaku prawdziwej Dharmy (…) takie korzyści opierają się na miłosiernym sercu. Ludzie, którzy jedzą mięso niszczą wielkie ziarno swego miłosierdzia, więc jakże mogą uzyskać te wielkie korzyści?

Jeśli ktoś spożywa mięso powinniśmy wiedzieć, że jest wielkim wrogiem żywych istot i niszczy swoje ziarno świętości.

Jeśli ktoś z moich uczniów uczciwie tego nie rozważy i nadal będzie spożywał mięso, powinniśmy wiedzieć, że należy do rodu morderców (candala). Nie jest moim uczniem a ja nie jestem jego nauczycielem. Dlatego, Mahamati, jeśli ktoś chce być moim bliskim, nie powinien spożywać żadnego mięsa.

Jeśli o czymkolwiek twierdzi się cokolwiek, wtedy to coś zyskuje naturę istnienia (…), już samo stwierdzenie: „wszystkie rzeczy są nienarodzone” niszczy swą własną prawdziwość.

Ludzie na tym świecie są w swym myśleniu uzależnieni od jednej z dwóch rzeczy: od idei istnienia, przez co znajdują upodobanie w realizmie, albo od idei nieistnienia, przez co znajdują upodobanie w nihilizmie; w każdym przypadku wyobrażają sobie wyzwolenie tam, gdzie go nie ma.

Nie jest prawdą, że mięso jest odpowiednim pożywieniem, które można spożywać, jeśli nie zabiło się zwierzęcia własnoręcznie, jeśli nie wynajęło się innych by je zabili, lub jeśli nie było przeznaczone specjalnie dla nas.

Niemądrzy i nieoświeceni czepiają się nazw, znaków i idei; gdy ich umysły poruszają się po tych kanałach, żywią się mnogością przedmiotów i wpadają w pojęcia duszy-ego i wszystkiego, co do niej przynależy; czynią rozróżnienia pomiędzy zjawiskami dobrymi i złymi i lgną do tych, które im odpowiadają. Gdy tak lgną, następuje odwrót ku niewiedzy i gromadzi się karma zrodzona z chciwości, gniewu i głupoty (…), przez co stają się niezdolni do uwolnienia z kręgu narodzin i śmierci.

Nirwana jest dziedziną Buddy Dharmaty; jest tam, gdzie przejawienie Szlachetnej Mądrości, która jest Stanem Buddy, przejawia samą siebie w Doskonałej Miłości do wszystkiego; jest tam, gdzie przejawienie Doskonałej Miłości, która jest Stanem Tathagaty, wyraża się w Szlachetnej Mądrości dla oświecenia wszystkich – tam na prawdę jest Nirwana!

System umysłu, który jest najbardziej charakterystycznym znamieniem osobowości, rodzi się z niewiedzy, różnicowania, pragnienia i działania, a jego aktywność jest napędzana poprzez postrzeganie, chwytanie i proces przywiązywania się do przedmiotów tak, jakby były rzeczywiste.

Śmierć Buddy, wielka Parinirwana, nie jest ani zniszczeniem, ani śmiercią, gdyż w przeciwnym razie byłaby narodzinami i trwaniem. Gdyby była zniszczeniem, byłaby czynem wywołującym skutki, a tym wszak nie jest. Nie jest też zniknięciem ani porzuceniem, ani nie jest też osiągnięciem czy nie-osiągnięciem; nie posiada jakiegoś znaczenia, ani też nie jest bez jakiegoś znaczenia, gdyż dla Buddów nie ma żadnej Nirwany.

Termin Nirwana jest używany w wielu różnych znaczeniach przez różnych ludzi, lecz ludzi tych można podzielić na cztery grupy. Są ludzie, którzy cierpią lub obawiają się cierpienia i którzy myślą o Nirwanie; są filozofowie, którzy próbują różnicować Nirwanę; jest klasa uczniów; którzy myślą o Nirwanie w odniesieniu do siebie samych i na koniec jest Nirwana Buddów.

Traktuję każdą żywą istotę tak jak syna, jakże mógłbym pozwolić sobie na zjadanie ich ciała? Nie ulegam nawet pokusie jedzenia mięsa a tym bardziej nie zjadłbym go.

Transcendentna Inteligencja powstaje wtedy, gdy intelekt dochodzi do swego kresu (…) zdolność taka tkwi w intuicyjnym umyśle (…) intuicja, nie dostarczając informacji poddającej się analizie i różnicowaniu, dostarcza czegoś, co jest o wiele wyższe – osobistego urzeczywistnienia poprzez utożsamienie.

W tym świecie i w innych światach jestem znany pod niezliczonymi nazwami, lecz wszyscy oni widzą mnie tak, jak się widzi księżyc w wodzie. Choć wszyscy oddają mi cześć, wychwalają mnie i poważają, nie rozumieją w pełni znaczenia i wagi słów, jakich używają; nie posiadając swego własnego, osobistego urzeczywistnienia Prawdy, lgną do słów ze swych ksiąg kanonicznych albo do tego, co zostało im powiedziane, albo do tego, co sobie wyobrazili i nie widzą, że imię, którego używają, jest tylko jednym z wielu imion Tathagaty.

Wola życia jest matką, niewiedza ojcem. Ustanowienie nazw i form pomnaża chciwość i tak oto umysł trwa, wzajemnie warunkując i będąc warunkowanym.

W przyszłości znów mogą znaleźć się ludzie, którzy (…) pod wpływem upodobania do mięsa ułożą różne wymyślne argumenty broniące jego spożywania (…). Lecz spożywanie mięsa w jakiejkolwiek postaci, w jakikolwiek sposób i w jakimkolwiek miejscu jest bezwarunkowo raz na zawsze zabronione (…). Nie zezwoliłem nikomu na jedzenie mięsa, nie zezwalam i nie zezwolę.

Wszelka dwoistość jest błędnym wyobrażeniem.

Wszystkie rzeczy na tym świecie są niczym sen albo cudownie wyświetlony obraz. Nie rozumieją tego ani filozofowie, ani ludzie pogrążeni w niewiedzy; lecz ci, co postrzegają wszystkie rzeczy w taki właśnie sposób, postrzegają je prawdziwie.

Z działań systemu umysłu powstaje idea duszy-ego i wszystkiego, co do niej należy; różnicowanie, przywiązanie i idea duszy-ego powstają jednocześnie niczym słońce i promienie jego światła.

Z obawy przed sprowadzeniem na żywe istoty śmiertelnego zagrożenia, niech bodhisattwa, który praktykuje, by osiągnąć współczucie, powstrzyma się od zjadania mięsa.

Z powodu zróżnicowania czegoś, co ze swej natury jest nierzeczywiste i złudne, pojawiają się fałszywe wyobrażenia i błędne rozumowanie, a po nich następują działania i gromadzi się energia ich nawyku, kalając czystą powierzchnię Uniwersalnego Umysłu; skutkiem tego system umysłu zaczyna działać i powstaje ciało fizyczne. Lecz różnicujący umysł nie jest świadom tego, iż przez swe różnicowanie i przywiązania warunkuje on całe ciało (…), budując świat przedstawień z aktywności swej wyobraźni.