Krzeszów

Krzeszów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, w gminie Krzeszów, na zachodnim skraju Płaskowyżu Tarnogrodzkiego, nad rzeką San.

• Krzeszów jest niemal tak duży jak jedna z najmniejszych liter w najmniejszym modlitewniku. Z dwu stron miasteczko otacza gęsty sosnowy las, a z trzeciej strony płynie San. Chłopi w okolicznych wioskach są biedniejsi i bardziej oddaleni od świata niż inni goje w lubelskiej guberni, a pola są tu najbardziej jałowe. Przez większą część roku drogi prowadzące do większych miast zamieniają się w szerokie rowy wypełnione wodą; podróżuje się furą na własne ryzyko. Zimą niedźwiedzie i wilki czyhają na skraju osiedli, często napadając na zabłąkaną krowę lub cielę, a czasami nawet na człowieka. (…) Przez cały rok rynek jest jednym wielkim bagnem z tego choćby powodu, że kobiety wylewają tam pomyje. Domy nie stoją prosto, lecz są na pół zapadnięte w ziemi i mają połatane dachy; okna chat pozatykane są szmatami lub pokryte krowimi pęcherzami. Lepianki biedaków nie mają podłóg; niektórym nawet brakuje kominów. W takich chałupach dym z pieca ucieka przez dziurę w dachu. Dziewczęta wychodzą za mąż, kiedy mają czternaście lub piętnaście lat, i starzeją się szybko od ciągłych porodów. W Krzeszowie szewcy siedzący przy niskich stołkach mogą ćwiczyć swój fach tylko na znoszonych, podartych butach. Krawcy nie mają innego wyjścia, jak przenicowywać przynoszone do nich wytarte okrycia na trzecią stronę. Szczotkarze czeszą drewnianymi grzebieniami świńską szczecinę, śpiewając ochrypłym głosem kawałki z obrzędowych pieśni i weselnych piosenek. Po dniu targowym sklepikarze, nie mając nic do roboty, wysiadują w domu nauki, drapiąc się i przerzucając kartki Talmudu lub też opowiadając sobie wzajemnie przedziwne historie o potworach, duchach i wilkołakach.
  • Autor: Isaac Bashevis Singer, Upadek Krzeszowa ze zbioru Spinoza z ulicy Rynkowej

Herb Krzeszowa