Kot, który nie polubił czerwieni
Kot, który nie polubił czerwieni (ang. The Cat Who Saw Red) – powieść kryminalna Lilian Jackson Braun, czwarty tom serii Kot, który... Przekład – Maja Szybińska.
- Garncarstwo nie jest dalekie od pieczenia (...). Odciskanie gliny jest jak wyrabianie ciasta. Nakładanie polewy jest jak jego lukrowanie.
- Postać: Joy
- Źródło: rozdział IV
- Jest wyśmienitym kucharzem. Wiesz, ten typ, co to ostrzy swoje francuskie noże każdego wieczoru i z pamięci przyrządza sos z trzydziestu siedmiu składników, no i uprawia własną pietruszkę. Mówią, że potrafi po smaku odróżnić lewe skrzydełko kurczaka od prawego.
- Postać: Mary Duckworth
- Źródło: rozdział I
- – Jesteś zamężna? – Rosnące nadzieje Qwillerana rozpłynęły się jak mgła.
– Teraz nazywam się Graham. A co ty tu robisz, Jim?
– Nikt nie nazywa mnie już Jim. Od dwudziestu lat mówią na mnie Qwill.
– Nadal piszesz Qwilleran przez „w”?
– Tak, i nadal przyprawia to maszynistki i korektorów o niestrawność.- Źródło: rozdział II
- Kiedy wszedł do starego mieszkania, koty spały na sofie. Obudził je głaskaniem. Koko, nie otwierając oczu, polizał Yum Yum po nosie; Yum Yum polizała Koko po prawym uchu; Koko polizał łapkę, która okazała się być jego własna, a Yum Yum polizała rękę Qwillerana swoim szorstkim jak papier ścierny języczkiem. Dał im kilka galaretowatych ślimaków z kolacji u Mausa (...).
- Źródło: rozdział III
- Lubię koty. Nie można nimi rządzić.
- Ludzie kradną koty i sprzedają je do laboratoriów, na eksperymenty (...). To zaczyna być całkiem niezły interes. Kotnapping.
- Postać: Graham.
- – Masz towarzystwo? Wydawało mi się, że mówiłeś do kogoś.
– To do kotów. Kiedy się mieszka samemu, chce się czasem usłyszeć swój własny głos, a one są dobrymi słuchaczami.- Postacie: Joy, Jim Qwilleran
- Nikt nie kocha krytyków sztuki. To jedyna robota w gazecie, jakiej bym się nie podjął.
- Postać: Jim Qwilleran
- Źródło: rozdział II
- Qwilleran nadal wpatrywał się w kartkę zielonego papieru. Poprawiał na nosie nowe okulary do czytania, jakby nie mogąc uwierzyć, że nie kłamią.
- Źródło: rozdział I
- – Wyczuwają zapach przez drzwi lodówki (...). Jeśli jest tam homar, nie tkną kurczaka; jeśli jest kurczak, nie wezmą do ust wołowiny. Łosoś cieszy się szczególnym uznaniem, nie pytajcie, skąd to wszystko wiedzą. Rano Koko dzwoni po śniadanie. Wchodzi łapką na tabulator maszyny do pisania i zwalnia mechanizm karetki, aż zadźwięczy dzwonek.
- Postać: Jim Qwilleran
- Źródło: rozdział II
- Znasz wszystkie sztuczki naszego rzemiosła. Nasza redaktor kulinarna nie umiałaby ugotować jajka, ale redaguje najlepszy dział w tym kraju.
- Opis: o pracy dziennikarza.
- Źródło: rozdział I