Katarzyna Leżeńska

Katarzyna Leżeńska (ur. 1963) – polska pisarka i scenarzystka telewizyjna.

Ależ Marianno!

edytuj
  • Bywa, że troska o ludzi niegdyś bliskich trwa dłużej niż związki z nimi.
  • Gdy w trakcie retrospekcji odczytujemy coś jako sygnały, są to zazwyczaj zachowania czy odezwania, które powinny były nam dać do myślenia, ale nie dały.
  • (…) jak dwoje ludzi mówi o tym samym, to jeszcze nie znaczy, że chodzi o to samo.
  • Każda miłość to test podwójnie ślepy, w którym nie tylko nie wiadomo, kto dostaje lek, a kto placebo, ale nie wiadomo nawet, kto jest pacjentem, a kto lekarzem. Nigdy nie wiadomo, co komu wyjdzie na zdrowie, a co stanie kością w gardle.
  • Każdemu się wydaje, że jest niezastąpiony. A pewnego dnia budzisz się i widzisz, że już dawno cię zastąpili, tylko tego nie zauważyłeś.
  • Nigdy dość powtarzania, że niewiele jest marzeń naprawdę niespełnionych. Większość z nich spełnia się, choć rzadko tak, jak to sobie wymarzyliśmy. Najczęściej urzeczywistniają się wtedy, kiedy już dawno zapomnieliśmy, że właśnie o to nam chodziło. Sytuacja zmienia się tymczasem tak dalece, że spełnione marzenie jest nam bardzo, ale to bardzo nie na rękę.
  • Przeszłość tych, których dzisiaj kochamy, jest zamkniętą całością. Jest prawdą, co w oczy kole. Czymś, nad czym można tylko przejść do porządku dziennego. Ale nie jest to łatwe.
  • Zrozumienie to kłopotliwe uczucie znane wszystkim tym, którzy przeszli psychoterapię, tym, co z niejednego pieca chleb jedli, i tym, co uczciwie przepłynęli morze łez.

Kamień w sercu

edytuj
  • Czasami najtrudniej jest pogodzić się z prawdą, że to, co nam się przytrafiło – zwłaszcza gdy przytrafiło się nieszczęście – nie jest niczym nadzwyczajnym. Zdarzyło się niezliczonej ilości ludzi przed nami, zdarza się jednocześnie z tym, co sami przeżywamy.
  • Czyż nie po to organizuje się spotkania tyle lat po maturze? Żeby w cudzych oczach zobaczyć ten sam cień i strach, że to już wszystko, na co nas stać…
  • (…) jeśli ktoś, (…) prowadzi życie konia w kieracie, to nie potrzebuje jeszcze smyczy.
  • Ludzie dobierają się wyłącznie pod kątem pokrewieństwa swoich psychoz, fobii i emocjonalnego wybrakowania, dla wygody nazywając to miłością.
  • Nie rozumiem, czemu po polsku mówi się „samotny” o kimś, kto jest po prostu pojedynczy – jest w tym słowie jakieś naznaczenie, a nawet ocena. Na przykład po angielsku można być „single”, „alone” czy „lonely”, a każde z tych słów oznacza inny rodzaj samotności.
  • W każdym związku lepiej być tym, kto mniej kocha.
  • Własną gębę człowiek widzi codziennie w lustrze, dlatego wszystko jej wybaczy. Twarze ludzi zapamiętanych z innego czasu dostrzega się w całej ich prawdzie.

Sądy i osądy

edytuj
  • A każdy ma taką ścianę, na jaką sobie zasłużył.
  • Jak łatwo u progu dorosłości zobaczyć drugą połowę jabłka w kimś, kto w istocie jest niczemu niewinną połową arbuza, śliwki albo kapuścianej głowy.
  • Najlepiej oko za oko, ząb za ząb – byle cudze. Bo własne oko i własny ząb, a szczególnie własny tyłek, to już zupełnie coś innego.
  • Racja nie ogłoszona światu pozostaje przecież racją.
  • Wybaczenie nie ma terminu ważności, po którym można je prolongować albo cofnąć.
  • Dopiero Ewka (…) powiedziała mu, że nie każda zamknięta szuflada musi okazać się pełna, a ten, kto się nie odzywa, może nie mieć nic do powiedzenia.
    • Źródło: K. Leżeńska, Ewa Millies-Lacroix, Z całego serca
  • Podobno słowa to tylko słowa i nijak się mają do czynów. Podobno nikt jeszcze nie zmienił świata samym gadaniem. Bywają jednak sytuacje, kiedy słowa – nieważkie, niewinne na pozór – działają jak ukryty podziemny wstrząs. W tym samym miejscu, w którym jeszcze chwilę wcześniej biegła wspólna droga, otwiera się głęboka, ziejąca przepaść. Można jeszcze przerzucać liny, można nawet budować mosty, ale nad przepaścią, która już nie zniknie.
    • Źródło: Studnia życzeń