Karol II Stuart

król Anglii i Szkocji

Karol II (1630–1685) – król Anglii i Szkocji od 1649 z dynastii Stuartów.

  • Przecież robisz to dla chleba!
    • Opis: do Johna Churchilla, któremu przebaczył za przyprawienie mu rogów z królewską małżonką.
    • Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, tłum. Stanisław Kroszczyński, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 185.
Karol II Stuart
  • Słowa były moje, a czyny – moich ministrów.
    • My words are my own, and my actions are those of my ministers. (ang.)
    • Opis: odpowiadając Lordowi Rochesterowi, który napisał, że król „nigdy nie powiedział nic głupiego, ale też nie zrobił nic mądrego”.
    • Źródło: Elizabeth M. Knowles, Oxford Dictionary of Quotations, Oxford University Press, 1999, s. 203.
  • Umieram niezwykle długo. Mam nadzieję, że mi to wybaczycie.
    • Opis: ostatnie słowa
    • Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 255.

O Karolu II Stuarcie

edytuj
  • Najstarszy syn Karola I – jedynego angielskiego władcy, który skończył na szafocie – był całkowitym przeciwieństwem ojca. Odzyskał tron nie ze względu na osobiste przymioty, lecz z powodu zaskakująco korzystnego dla Stuartów rozwoju wypadków. Jednak – ku zdumieniu wielu obserwatorów – jako król Karol II okazał się całkiem skuteczny. Prowadził sensowną politykę zagraniczną, umiał radzić sobie z kryzysami wewnętrznymi, a także nawiązać dość dobre relacje z poddanymi. Pomagały mu w tym z pewnością bezpośredniość i poczucie humoru – w przeciwieństwie do swego młodszego brata księcia Yorku, uważanego za sztywnego bufona, Karol cieszył się opinią „swojego chłopa”, który nie stroni od wina i dobrej zabawy oraz z każdym potrafi znaleźć wspólny język. Jego panowanie przyniosło zmiany – odeszła ciężka i ponura atmosfera poprzedniej dekady. Po latach wojen domowych i rządów Republiki oraz Cromwella była to dla Anglików, a zwłaszcza londyńczyków, miła odmiana.
    • Autor: Andrzej Nowak, Nadworny rajfur „Focus Historia” nr 12 (92)/2014 (grudzień), s. 69.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • Przez księstwa dla nieprawych dzieci,
    I złoto dla kurwy wszelakiej
    Pustkami skarbiec państwa świeci
    A ja zostałem żebrakiem.
    • Autor: anonim
    • Opis: wiersz o Karolu II z końca XVII w.
    • Źródło: Eleanor Herman, W łóżku z królem. 500 lat cudzołóstwa, władzy, rywalizacji i zemsty. Historia metres królewskich, tłum. Katarzyna Kołaczkowska, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2006, ISBN 8389632268, s. 167.