Junta Brazylijska (1969)

Junta Brazylijska – tymczasowa, kolegialna głowa państwa i rządu Brazylii przez dwa miesiące w roku 1969; nieformalnie jednak mianem tym określa się okres rządów dyktatury wojskowej w Brazylii trwał od 1964 do 1985.

  • (…) siły prawicowe przy pomocy armii przeprowadziły udany zamach stanu i prezydent [Joao Goulart] musiał uciekać z kraju. Podczas gdy szukał schronienia w sąsiednim Paragwaju, do pałacu Planalto, siedziby prezydenckiej, wkraczali w rytm wojskowego marsza nowi władcy Brazylii. Rządy wojskowych rozpoczęły się 31 marca 1964, a naród szybko miał się przekonać, że minął czas jakichkolwiek swobód obywatelskich. Za rządów generała Castelo Branco i jego następcy Costa e Silva nastąpiły systematyczne represje, które miały zdusić wszelką opozycję. Następnie uznawszy, że zniszczyli już wszelki opór, wojskowi przystąpili [do] ratowania gospodarki. Niestety, koszary nie są najlepszą szkołą ekonomii. Generał Medici, kolejny żołnierz u władzy, przekonany był, że wystarczy rozpocząć nowe inwestycje, zarząd państwowych przedsiębiorstw oddać w ręce kadry oficerskiej, a pieniądze pożyczyć za granicą. Jego następca wyznawał tę samą teorię. Tymczasem zwyżka cen ropy naftowej i kursu dolara spowodowała wzrost zadłużenia, a ogólnoświatowa recesja – spadek obrotów w handlu zagranicznym. Jeśli do tego dodamy nieudolność rządzących, łatwo zrozumieć, że sytuacja w Brazylii była coraz gorsza. Za czasów Joao Batisty Figueiredo, piątego z „dynastii” generałów, w roku 1984 inflacja wynosiła 223%, a zadłużenie zagraniczne doszło do 100 miliardów dolarów. Sytuacja stała się wręcz tragiczna.
    • Autorzy: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, tłum. Marta Kubiak, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, s. 126.