Juan Lechín Oquendo

Juan Lechín Oquendo (1914–2001) – boliwijski związkowiec i polityk, wiceprezydent (1960–1964).

• Brak nam chleba, światła i okryć. Chłopi nie cieszą się poprawą warunków życia. Sytuację wykorzystują wrogowie rewolucji i elementy niezdecydowane, które obciążają rząd jako nieudolny. Ci ludzie celowo zapominają, że w Boliwii dojrzewa rewolucyjna zmiana warunków bytu, stosunków między klasami społecznymi oraz sposobu myślenia. Celowo zapominają, że nie zdarzają się rewolucje bez krwi, bez łez i bez potu. Rewolucja francuska 1789 r., rewolucja rosyjska 1917 r. i, ostatnio, rewolucja chińska, pokazują, iż dla budowy trzeba niszczyć, zaś aby żyć – trzeba zabijać. (…)
  • Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 132.

Juan Lechin Oquendo (1970)

• Co rozumiemy przez AGRESJĘ EKONOMICZNĄ? Otóż rozumiemy przez ten termin działania podjęte przez wielkie państwo wobec małemu, gdy zmierzają one do podporządkowania tego drugiego. Rozumiemy chęć dyktatu dużego państwa nad małym. Rozumiemy obłędny spadek cen surowców, który ma na celu uzyskanie większego zysku przy mniejszej zapłacie w dolarach. (…)
  • Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 126.

• Dwadzieścia jeden republik latynoamerykańskich stanowi strukturalnie jeden naród, który dojdzie do jedności w wyniku procesu o nie dającej się przewidzieć długości i w konsekwencji stałej walki, której trwania też nie jesteśmy w stanie przewidzieć.
  • Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 183.

• Jesteśmy krajem zależnym i monoprodukcyjnym. Tu stadia ewolucji mylą się, mieszają i zrywają logiczną jedność – jak warstwy skorupy ziemskiej po gwałtownym kataklizmie. W naszym kraju można spotkać wszystko. Od prymitywnego komunizmu plemion leśnych, przez patriarchalny system Płaskowyżu i rolniczy feudalizm Oriente, po najbardziej rozwinięty kapitalizm, reprezentowany np. przez fabrykę Said.
  • Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 148.

• My, boliwijscy nacjonaliści rewolucyjni, żądamy gospodarczej niezawisłości kraju, dążymy do sprawiedliwości społecznej dla wyzyskiwanej większości narodu, przypominamy o wartościach naszej grupy etnicznej oraz walczymy o podniesienie poziomu techniki i wydajności poprzez dywersyfikację gospodarki.
  • Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 56.

• Nie chcemy znać wojska wygalowanego, w butach z cholewami i ostrogami uzyskanymi dzięki zwycięstwom nad bezbronnymi narodami. Kraj obroni od wrogów i uratuje wojsko powszechne, z karabinem na ramieniu i klasowo uświadomione.
  • Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 101.

• Wyzwolenie polityczne Boliwii kosztowało 15 lat Wojny o Niepodległość. Wyzwolenie ekonomiczne będzie może kosztować jeszcze więcej lat i więcej krwi, ale Rząd Rewolucyjny jest zdecydowany doprowadzić sprawę do końca.
  • Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 63.