Jiang Qing

Jiang Qing (1914–1991) – chińska aktorka filmowa i polityk, działaczka komunistyczna, czwarta żona Mao Zedonga, członkini tzw. „bandy czworga”, współorganizatorka represji w rewolucji kulturalnej, posiadaczka ogromnych wpływów politycznych w Chińskiej Republice Ludowej (ChRL).

• Byłam psem przewodniczącego Mao. Na kogo mnie poszczuł, tego gryzłam.
  • Opis: słowa wygłoszone na sali sądowej podczas procesu bandy czworga.
  • Źródło: Ross Terrill, Madame Mao: the white boned demon, Stanford University Press, Stanford 1999, s. 9.

Jiang Qing

• Jest rzeczą normalną, że mój wypoczynek i przyjemności wymagają poświęcenia i wyrzeczeń innych ludzi.
  • Źródło: Diane Ducret, Kobiety dyktatorów, tłum. Maria Rostworowska

• Myśli Mao Zedonga nie wolno poniżać.
  • Opis: na spotkaniu z przedstawicielami 63. i 69. Armii wielkiego okręgu wojskowego w Pekinie.
  • Źródło: Waldemar J. Dziak, Jerzy Bayer, Mao. Zwycięstwa, nadzieje, klęski, 2007, s. 331.

• Nigdy nie zapominajmy, że uroda jest mniej istotna od władzy.
  • Źródło: Jakub Polit, Chiny, Warszawa 2004, s. 249.

• Patrzcie na tego Wu Faxiana. Robi w gacie ze strachu. Podczas gdy ja, no, spójrzcie sami!
  • Opis: na sali sądowej w czasie procesu za działania z czasów rewolucji kulturalnej.
  • Źródło: Diane Durcet, Kobiety…, op. cit.

• Seks jest pociągający na pierwszy rzut oka, lecz na dłuższą metę pozostaje jedynie żądzą władzy.
  • Źródło: Przemysław Słowiński, Dyktatorzy i ich kobiety. Seks, władza i pieniądze, Wydawnictwo Videograf, Chorzów 2013, ISBN 9788378351320, s. 135.

• Udział mężczyzny w historii ogranicza się do kropli nasienia.
  • Źródło: Diane Ducret, Kobiety…, op. cit., s. 224.

• Zachowujecie się, jakby sytuacja była katastrofalna. Widzę, że nadal wymagacie reedukacji. W społeczeństwach burżuazyjnych lekarze są panami, a pielęgniarki służącymi. Dlatego przewodniczący ostrzega, żeby wierzyć najwyżej w jedną trzecią tego, co mówią doktorzy.
  • Opis: do zespołu lekarskiego badającego poważnie chorego Mao w 1976.
  • Źródło: Claude Quetel, Długa śmierć Mao w: Ostatnie dni dyktatorów, tłum. Anna Maria Nowak, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, s. 105

• Żaden ciemny typ nie ukryje się przed światłem padającym z magicznego zwierciadła, jakim są dzieła naszego wielkiego przywódcy!
  • Opis: na wiecu w Pekinie, 27 marca 1968.
  • Źródło: Przemówienia członków KC KPCh dotyczące Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej, s. 22.