Jesienna miłość

Jesienna miłość (ang. A walk to remember) – powieść obyczajowa autorstwa Nicholasa Sparksa z 1999 roku. Cytaty wg wydania Wydawnictwo Albatros Andrzej Kuryłowicz, 2013, tłum. Andrzej Szulc.

• – Ale nie straciłaś wiary?
  – Nie.
  – Czy to dlatego, ze masz nadzieję, że ci się polepszy?
  – Nie – powiedziała – Dlatego, że tylko to mi pozostało.
  • Opis: rozmowa Jamie z Landonem.
  • Źródło: rozdział 12, s. 194

• – A ty? Co ty chcesz robić w przyszłości? – zapytałem. (…)
  – Chcę wyjść za mąż – odparła cicho. – I kiedy będę brała ślub chcę, żeby ojciec poprowadził mnie do ołtarza i żeby w kościele byli wszyscy, których znam. Chcę żeby był wypełniony po brzegi.
  – To wszystko? (…)
  – Tak – odparła. – To wszystko, czego chcę.
  • Opis: rozmowa Jamie z Landonem.
  • Źródło: rozdział 6, s. 99

• Bez ciebie jestem zgubiony. Pozbawiony duszy, dryfuję bez domu; samotny ptak, który nie ma dokąd odlecieć. Jestem wszystkim i jestem niczym.

• Byłem w niej zakochany, tak głęboko zakochany, że nie dbałem o to, że jest chora. Nie dbałem o to, że nie będziemy ze sobą długo razem. Żadna z tych rzeczy nie miała dla mnie znaczenia. Ważne było tylko, że robiłem coś, co moje serce uznało za słuszne.
  • Źródło: rozdział 13, s. 217

• (…) człowiek wie, że to miłość, kiedy chce przebywać z druga osobą i czuje, że ta druga osoba chce tego samego.
  • Źródło: rozdział 11, s. 165

• Czuję pustkę w duszy, nie mogąc trzymać cię w ramionach. Wśród tłumu szukam twojej twarzy – wiem, że to niemożliwe, ale nie mogę nic na to poradzić. Moje poszukiwanie ciebie jest niekończącą się pogonią skazaną na przegraną.

• Jestem tutaj, by cię kochać, trzymać w ramionach, chronić. Jestem tutaj, by uczyć się od ciebie i otrzymywać twą miłość. Jestem tutaj, bo nie ma innego miejsca, w którym mógłbym być.

• Jeśli przez te ostatnie miesiące Jamie czegoś mnie nauczyła, to tego, że nie powinniśmy sądzić innych po ich myślach i intencjach, lecz po ich uczynkach (…).
  • Źródło: rozdział 12, s. 208

• – Już pierwszego dnia zajęć u panny Garber wiedziałaś, że zagram w tej sztuce, prawda? Wtedy, gdy spojrzałaś na mnie i uśmiechnęłaś się? (…)
  – Tak.
  – A kiedy zaprosiłem cię na bal, kazałaś mi przyrzec, że się w tobie nie zakocham, ale wiedziałaś, że i tak mnie to czeka?
  W jej oczach pojawił się figlarny błysk.
  – Tak.
  – Skąd wiedziałaś?
  Wzruszyła ramionami, nie odpowiadając i przez kilka chwil siedzieliśmy razem, obserwując siekący o szyby deszcz.
  – A o czym, twoim zdaniem, myślałam, kiedy oświadczyłam, że się za ciebie modlę? – powiedziała w końcu.
  • Opis: rozmowa Jamie z Landonem.
  • Źródło: rozdział 12, s. 204

• Kiedy miałem siedemnaście lat, moje życie odmieniło się na zawsze.
  • Źródło: rozdział 13, s. 217

• Kiedy na nią patrzę, myślę wyłącznie o tym, że pewnego dnia nie będę już mógł jej oglądać. W szkole myślę o niej bez przerwy i chcę się z nią widzieć, ale kiedy przychodzą do Jamie do domu, brakuje mi słów.
  • Źródło: rozdział 12, s. 191

• – Kocham cię, Jamie – powiedziałem. – Jesteś najlepszą rzeczą, jaka mi się w życiu przydarzyła.
  Po raz pierwszy powiedziałem te słowa komuś spoza mojej rodziny.
  • Źródło: rozdział 11, s. 178

• Minęło odtąd czterdzieści lat i wciąż pamiętam dokładnie tamten dzień. Jestem może starszy i mądrzejszy, przeżyłem może od tamtej pory zupełnie inne życie, wiem jednak, że kiedy nadejdzie w końcu mój czas, wspomnienie tego dnia będzie ostatnim obrazem, jaki pojawi się pod moimi powiekami. Wciąż ją kocham, widzicie, i nigdy nie zdjąłem z palca obrączki. W ciągu wszystkich tych lat nigdy nie miałem ochoty tego zrobić.
  • Źródło: rozdział 13, s. 222, 223

• Na jej twarzy igrał lekki uśmiech.
  – Chętnie z tobą pójdę – oświadczyła – ale pod jednym warunkiem… (…)
  – Tak?
  – Musisz mi obiecać, że się we mnie nie zakochasz. (…)
  Uśmiechnąłem się i dałem jej słowo.
  • Źródło: rozdział 2, s. 50, 51

• Nie trwało to zbyt długo i z całą pewnością nie był to pocałunek, jaki widuje się w dzisiejszych czasach w kinie, na swój sposób był jednak wspaniały. Pamiętam tylko, że już wówczas, kiedy zetknęły się nasze wargi, wiedziałem, że nigdy tego nie zapomnę.
  • Źródło: rozdział 10, s. 162

• Owszem cuda się zdarzają. Arystoteles im dłużej badał świat, tym bardziej wierzył w Boga.

• Pamiętam jak Jamie odpowiedziała „tak” na moje pytanie i jak oboje zaczęliśmy razem płakać.
  • Źródło: rozdział 13, s. 217

• Przekonałem się, że w życiu nie ma sprawiedliwości. Jeśli w szkole czegoś uczą, powinni uczyć właśnie tego.
  • Źródło: rozdział 1, s. 26

• Są chwile, kiedy chciałbym cofnąć wskazówki zegara i wyzbyć się smutku, mam jednak wrażenie, że gdybym to uczynił, ulotniłaby się cała radość.
  • Źródło: Prolog, s. 10

• Uśmiechała się powściągliwie, jakby nosiła w sercu jakiś sekret, zupełnie tak jak postać, którą miała odegrać.
  • Źródło: rozdział 8, s. 130

• Uśmiecham się lekko, spoglądając ku niebu, świadom jeszcze jednej rzeczy, której wam nie wyjawiłem: swoją drogą, wierzę teraz, iż cuda się zdarzają.
  • Źródło: rozdział 13, s. 223

• Wiem, że Pan ma jakiś plan dla nas wszystkich, ale czasem nie rozumiem, co chce nam przekazać.
  • Źródło: rozdział 10, s. 150

• Wiem, że w pewnym sensie każdy krok, jaki zrobiłem, od chwili gdy nauczyłem się chodzić, był krokiem do ciebie. Byliśmy sobie przeznaczeni.

Zobacz też:

• Szkoła uczuć