Janka Kupała

Janka Kupała (właśc. Iwan Łucewicz; 1882–1942) – białoruski poeta, prozaik, dramaturg i publicysta.

• – A któż tam idzie, któż tam idzie
  W ogromniastej takiej gromadzie?
  – Białorusini.
  
  (…)
  
  A kto ich tam, nie jeden milion,
  Krzywdę nieść nauczył, przebudził ze snu?
  – Bieda, smutek.
  
  A czegoż to im się zachciewa,
  Pogardzanym przez wieki, im ślepym, głuchym?
  – Ludźmi się nazywać.
  • А хто там ідзе, а хто там ідзе
    У агромністай такой грамадзе?
    – Беларусы.
    
    (…)
    
    А хто гэта іх, не адзін мільён,
    Крыўду несьць наўчыў, разбудзіў іх сон?
    – Бяда, гора.
    
    А чаго ж, чаго захацелась ім,
    Пагарджаным век, ім, сьляпым, глухім?
    – Людзьмі звацца. (białorus.)
  • Źródło: wiersz A któż tam idzie?, 1905–1907

Janka Kupała

• Przyszłaś do mnie wtedy,
  Z pierwszymi chłodu powiewy,
  Kiedy jęczał płot szczeblami,
  Chochlik biegał koło bramy.
  
  I rozgrzałaś mnie
  W półjawie, w półśnie;
  Panią byłaś ty, a ja byłem – pan…
  • Ты прыйшла ка мне тады,
    Як зьвінелі халады,
    Як стагнаў яловы плот,
    Хохлік бегаў ля варот.
    
    I сагрэла ты мяне
    Ў палуцьме, у палусьне;
    Паня ты была, я – пан… (białorus.)
  • Źródło: wiersz Długooczekiwana, 1909

• Odważnym bądź!.. Potężnej siły jarzmo złam!
  Idź naprzód sam, poprowadź także innych tam!
  • Будзь сьмелым!.. Магутна ярмо друзгачы!
    Ідзі сам наперад, другіх ведучы! (białorus.)
  • Źródło: wiersz Odważnym bądź!…, 1913