Jan Svěrák

Jan Svěrák (ur. 1965) – czeski reżyser filmowy.

Ciekawym doświadczeniem było dla mnie, gdy tata zabrał mnie – miałem chyba 13 lat – na Szczęki Spielberga… Tata w kasie powiedział: przepraszam, ja wiem, że to jest film od 15 lat, a on tylu nie ma, ale gdy będzie miał, tego filmu już nie będziecie grać, a ja bym chciał, żeby to zobaczył! I weszliśmy do takiego starego kina, gdzie były rzędy drewnianych krzeseł, na których siedzieli sami dorośli. Oglądałem i gdy doszło do pamiętnej sceny wynurzenia się rekina z tymi wielkimi, strasznymi szczękami – ci wszyscy dorośli jęknęli z przerażenia, aż te krzesełka zatrzeszczały. Zauważyłem, że dorośli reagują jak dzieci! Też chcieli się bać, wzruszać, cieszyć.
- Źródło: wywiad, 2008

Filmowcy czescy mają jeden duży plus. Czesi uwielbiają swoje kino. Ktoś zawsze przyjdzie obejrzeć film, bez względu na jego jakość. Z drugiej strony nie ma prawie w ogóle wsparcia ze strony państwa.
- Zobacz też: Czesi

Moja żona ma taką koncepcję, że genetyka determinuje moje wybory obsadowe. Bo ona na przykład wygląda jak jedna aktorka z Akumulatora 1. Mój pięcioletni synek wygląda dokładnie jak Andriej Chalimon, czyli filmowy Kola. W którymś filmie obsadziłem też ponoć swojego sobowtóra. A tata – to wiadomo.
- Źródło: wywiad, 2008

Pragnąłem zrobić film dla kilku generacji. Nie chciałem ograniczać widzów do dzieci, albo do dorosłych.
- Źródło: wywiad, 2010

(…) studiowałem dokument, ale szybko zrozumiałem, że nie będę dokumentalistą, bo jestem raczej powolny w działaniu i nie mam tego zmysłu szybkich decyzji, wyczucia, jakie pytania są właściwe itd. Ja muszę w domu spokojnie wszystko sobie naszkicować, zaplanować, a potem kręcić według tego, co przygotowałem.
- Źródło: wywiad, 2008

Zainteresowało nas czeskie zjawisko oddawania butelek dyżurującym przy specjalnym okienku ludziom. Dostrzegliśmy w nim metaforę stosunku współczesnej kultury do osób starszych.
- Opis: o stworzonym wspólnie z ojcem Zdenkiem Svĕrákiem filmie Butelki zwrotne.