Józef Szajna

Józef Szajna (1922–2008) – polski malarz, scenograf, reżyser, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

• Kiedy Gierek doszedł do władzy, uznano, że potrzebne są zmiany w kulturze. Tłumaczono mi: „Warszawa popadła w kulturalną mulinę”. Chciała odnowy artystycznej, ale jednocześnie się przed tym broniła. Słowo „odnowa” było przyjmowane z zadowoleniem, nowatorstwo – również, ale awangarda – niech pan Bóg broni.
  • Źródło: Dorota Wyżyńska, Jubileusz Józefa Szajny, „Gazeta Wyborcza Warszawa”, 19 marca 2007

• Powstanie Warszawskie stało się krzykiem całego kraju na cały świat! – Umyj ręce! – piszę. Nie uczestniczyłem w Powstaniu Warszawskim. Byłem w obozie koncentracyjnym Buchenwald (1944 r.). Żyliśmy przedsmakiem nalotów amerykańskich. Warszawskie Powstanie przeżywaliśmy z dala od Warszawy. Budziło w nas otuchę, że Polska jeszcze nie zginęła. Z głośników płynęły wiadomości nadal pełne buty i kłamstwa – niemieckiej propagandy. Z podziwem, lękiem i z zazdrością myśleliśmy o odwadze i heroizmie innych. Oni walczyli.
  • Źródło: Tragizm i sens Powstania Warszawskiego, Janusz Kuczyński, Józef L. Krakowiak (red.), Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2006, s. 202.
  • Zobacz też: powstanie warszawskie

• Tragedia, smutek i nędza. I głód, i brak światła i terror, bo wielu ludzi we Lwowie znalazło się takich, którzy nie mieli tam swoich domów, ani miejsca zamieszkania, ani rodzin, ani krewnych, byli to uchodźcy z zachodu, między innymi my w grupie pięciu kolegów. (…) A Rosjanie – to była czarna noc nad miastem.
  • Opis: o przeprowadzce do Lwowa podczas okupacji w 1939.
  • Źródło: Józef Szajna. Zapiski ze współczesności, ninateka.pl

• Wokół mnie przez wiele lat przewijały się różne pojęcia, aż dorobiłem się jednego: „artysta kontrowersyjny”.
  • Źródło: Dorota Wyżyńska, Jubileusz Józefa Szajny, „Gazeta Wyborcza Warszawa”, 19 marca 2007