Józef Kurylak
polski poeta
Józef Kurylak (ur. 1942) – polski poeta i eseista.
- Dziewczyny mego miasta piękne kiedyś
teraz za sobą ciągną zardzewiały
długi i ciężki swych lat łańcuch
ciągną go w cichej nocy ulicami
jak rosyjscy burłacy łodzie
ile im jeszcze ogniw pozostało?- Źródło: ***, „Kwartalnik Artystyczny” nr 4, 2009, s. 110.
- Niech Go ukoi i niech mu przywróci
Los dziecięcy i słoneczny wśród uli
W ogrodzie Ojca – niech się już nie smuci
Nie lęka ziemi deski trumiennej i bólu- Źródło: Nekrolog (1994)
- Sądzicie –
Że poezja to halucynacja wariata
Gdy w szpitalu
Przed oczami poety
Przechodzą zjawy w czarnych ornatach- Źródło: Szpital (1995)
- Zbuntuj się. Niewybaczalna jest zdrada poety,
Który kłamstwom tego świata Boga wydał.
Złe duchy na sali. We krwi święte wersety.
Pustką świeci w tym tłumie krzesło dla Norwida.- Źródło: Krzesło dla Norwida (1994)