Józef Kurylak

polski poeta

Józef Kurylak (ur. 1942) – polski poeta i eseista.

  • Dziewczyny mego miasta piękne kiedyś
    teraz za sobą ciągną zardzewiały
    długi i ciężki swych lat łańcuch
    ciągną go w cichej nocy ulicami
    jak rosyjscy burłacy łodzie
    ile im jeszcze ogniw pozostało?
    • Źródło: ***, „Kwartalnik Artystyczny” nr 4, 2009, s. 110.
  • Niech Go ukoi i niech mu przywróci
    Los dziecięcy i słoneczny wśród uli
    W ogrodzie Ojca – niech się już nie smuci
    Nie lęka ziemi deski trumiennej i bólu
    • Źródło: Nekrolog (1994)
  • Sądzicie –
    Że poezja to halucynacja wariata
    Gdy w szpitalu
    Przed oczami poety
    Przechodzą zjawy w czarnych ornatach
    • Źródło: Szpital (1995)
  • Zbuntuj się. Niewybaczalna jest zdrada poety,
    Który kłamstwom tego świata Boga wydał.
    Złe duchy na sali. We krwi święte wersety.
    Pustką świeci w tym tłumie krzesło dla Norwida.
    • Źródło: Krzesło dla Norwida (1994)